ทางเดินชีวิตของแต่ละคนนั้นมีความแตกต่าง ในบทความนี้ผู้เขียนจะมุ่งไปสิ่งที่ทุกคนมีเหมือนกันและอยากให้มันเป็นจริง นั่นก็คือ "ความฝัน" บางคนยอมจากบ้านไปไกลแสนไกล ลับขอบฟ้า เพื่อความสุขและความสบายของคนที่อยู่ข้างหลัง เช็ดน้ำตาของความคิดถึงบนแก้มสองข้างด้วยมือตัวเองในยามที่ท้อแท้
บอกตัวเองเถิดว่า ผู้ที่จากบ้านไปไกลมีความรู้สึกต่างๆ นานา และกำลังอ่านบทความของเราตอนนี้เป็นผู้ที่มีความอดทน เข้มแข็งมานะ ผู้เขียนอยากจะบอกท่านอย่างนี้ว่า "คนเรานั้นก็เหมือนกับนกน้อยที่กำลังหัดบินหาประสบการณ์ใหม่ในโลกกว้าง การคิดถึงบ้านเป็นธรรมดาของทุกคน เพียงเราต้องอยู่ให้ได้ไม่อ่อนแอ" อย่างน้อยเราก็ยังอยู่ใต้ท้องฟ้า ผืนเดียวกันกับคนทางบ้าน
บนโลกนี้มีหลายชีวิตที่ใช้ชีวิตลำบาก เหน็ดเหนื่อย เพราะต้องทุ่มเทแรงกาย แรงใจ สานฝันเพื่อคนข้างหลัง ขวันขวายสร้างอาชีพด้วยสองมือ เพื่อให้ตัวเองและครอบครัวได้พบกับแสงสว่าง และมีชีวิตความเป็นอยู่ที่ดีขึ้น ฉะนั้นแล้วเมื่อเรารู้ว่าความฝันของเรา คืออะไร เราก็จงตั้งใจทำให้มันสำเร็จ แม้จะมีอุปสรรคผ่านเข้ามาถาดโถมเราบ้าง ให้เราคิดซะว่า มันเป็นเพียงเครื่องมือที่เข้ามาทดสอบความอดทนและกล้าหาญ สุดท้ายนี้มีเพียงเราเท่านั้นที่รู้ตัวเราเอง ถ้าเราทำสิ่งที่ดีแล้วความฝันที่คุณวาดฝันมันก็อยู่ในกำมือของคุณแล้วแหละ สู้ๆ นะทุกคนนนนน
คุณต้องเข้าสู่ระบบก่อนเพื่อแสดงความคิดเห็น