เมื่อกรรณะได้เข้าศึกษาวิชาต่างๆ จากปรศุราม โดยที่ปรศุรามเองก็ไม่รู้ว่ากรรณะเป็นเพียงคนวรรณศูทร ก็มีอยู่วันหนึ่งปรศุรามกับกรรณะนั่งกันอยู่ แล้วปรศุรามเองก็รู้สึกง่วงนอน กรรณะเห็นจึงบอกให้ปรศุรามนอนบนตักของเขา ปรศุรามก็นอนบนตักกรรณะ และระหว่างที่ปรศุรามกำลังนอนอยู่นั้นก็มีแมงมุมมากัดที่ขาของกรรณะจนเลือดไหล แต่กรรณะกลัวว่าถ้าตัวเองขยับแล้วปรศุรามจะตื่น เขาจึงข่มความรู้สึกเจ็บปวดเอาไว้ไม่ขยับ
เมื่อปรศุรามตื่นขึ้นมา ก็เห็นที่ขาของกรรณะมีเลือดไหลอยู่ ปรศุรามก็คิดว่าคนที่จะมีความอดทนขนาดนี้ มีความตั้งมั่นได้ขนาดนี้ ก็ต้องเป็นคนวรรณกษัตริย์ หรือวรรณะพรหามณ์เท่านั้น ปรศุรามจึงถามกรรณะ ว่ากรรณะเป็นใครกันแน่ เป็นเรื่องที่แปลกมาก เพราะที่ผ่านมาปรศุรามไม่เคยถามเลยว่ากรรณะเป็นใคร แต่วันนั้นปรศุรามกลับถามกรรณะขึ้นมา กรรณะก็ตอบไปตามความจริงว่าตนเป็นคนวรรณะศูทร พอปรศุรามได้ยินก็รู้สึกโกรธจึงสาปแช่งกรรณะว่า "วันใดที่กรรณะจำเป็นต้องใช้วิชาที่เขาสอนเพื่อเอาตัวรอด จะเป็นวันที่กรรณะลืมเลือนวิชาทั้งหมดที่เขาสอน" ซึ่งคำสาปนี้เองที่ทำให้กรรณะต้องจบชีวิตลงในภายหลัง
ว่ากันตามตรงตามตำนานต่างๆ ของอินเดีย คำสาปต่างๆ ที่เทพ หรือฤษีผู้มิอิทธิฤทธิ์ เกิดขึ้นก็เพราะอารมณ์ล้วนๆ เสมอ แล้วสุดท้ายก็มานั่งสำนึกผิดกันว่าไม่น่าสาปเล้ย แล้วก็สายไปเสียแล้ว เพราะสาปไปแล้วจะยกเลิกก็ไม่ได้
เมื่อปรศุรามสงบอารมณ์ได้ก็รู้สึกผิดที่ตัวเองใจร้อนสาปกรรณะไปเช่นนั้น เพราะจริงๆ แล้วตัวปรศุรามเองก็ไม่ได้ถือเรื่องวรรณะเลย และหากกรรณะบอกเขาแต่แรกว่าตัวเองเป็นคนวรรณะอะไร เขาก็ยินดีที่จะสอนให้อยู่แล้ว และการที่กรรณะปิดบังตัวตนของตัวเองเอาไว้จึงทำให้เขารู้สึกโกรธที่โดนหลอก แต่ภายหลังปรศุรามก็คิดได้ว่ากรรณะเองก็ไม่มีทางเลือกเพราะที่ผ่านมาไปหาใครก็มีแต่คนปฏิเสธเพราะวรรณะของเขา จึงทำให้กรรณะตัดสินใจทำแบบนี้ แต่ทุกอย่างก็สายไปเสียแล้ว เพราะปรศุรามได้สาปเขาไปแล้ว กรรณะก็ออกจากโรงเรียนของปรศุรามเพราะเรียนจบแล้ว ทางพวกปาณฑุเองก็เรียนจบแล้วเช่นกัน กรรณะได้อาวุธวิเศษจากปรศุรามมาด้วย เพราะปรศุรามรู้สึกประทับใจในความสามารถ และความตั้งใจของกรรณะ
เมื่อเหล่าปาณฑุเรียนจบ โทรนาจารย์ ก็จัดการแข่งขันขึ้นที่หัสตินาปุระ แล้วเชิญองค์ชายจากทั่วสารทิศมาร่วมการแข่งขันเพื่อแสดงความสามารถของตนเอง ซึ่งก็มีทั้งคนของฝั่งเการพ และปาณฑุ โทรนาจารย์ประกาศว่าจะทำให้อรชุนเป็นมือธนูที่เก่งที่สุดในโลก และเมื่อมีการตัดสินแล้วว่าไม่มีใครที่ยิงธนูได้เก่งเท่าอรชุนอีกแล้ว กรรระก็ปรากฎตัวขึ้น และขอท้าทายอรชุน แต่พอโทรนาจารย์บอกว่ากรรณะไม่มีสิทธิ์แข่งขันเพราะกรรณะเป็นแค่คนวรรณะศูทร แถมไม่ใช่เจ้าเมืองหรือทายาทราชาจากที่ไหน ก็ไม่มีสิทธิ์เข้าร่วมการแข่งขันครั้งนี้ เพราะนี่เป็นการแข่งขันระหว่างเจ้าชาย กรรณะก็รู้สึกโกรธจึงต่อว่าเหล่าปาณฑุ และโทรนาจารย์ว่าขี้ขลาด และหวาดกลัวความสามารถของเขา รวมไปถึงพูดเรื่องที่โทรนาจารย์ไม่ยอมรับเขาเป็นลูกศิษย์ทั้งๆ ที่เขามีความสามารถ รวมถึงพูดเรื่องการแบ่งแยกชนชั้น การปิดกั้นโอกาสไม่ให้คนวรรณะที่ต่ำกว่าได้มีโอกาสก้าวหน้า ต่างๆ นานา
ทุรโยชน์เห็นเช่นนั้นก็เลยยื่นมือเข้าช่วยเพราะรู้ว่ากรรณะจะเป็นประโยชน์ต่อเขาในอนาคต เพราะว่ากรรณะเป็นคนเก่ง มีความสามารถ และจะต้องช่วยเขาต่อกรกับพวกปาณฑุได้แน่นอน ทุรโยชน์ประกาศยกเมืองอังคะให้กรรณะ กรรณะจึงได้เป็นเจ้าเมืองอังคะ และมีสิทธิ์ที่จะลงแข่งขัน กรรณะแสดงฝีมือสูสีกับอรชุนเลยทีเดียว ทำให้อรชุนถึงกับเอาตีนกายหน้าผาก เพราะไม่รู้จะทำอย่างไรเพื่อเอาชนะกรรณะได้ สุดท้ายโทรนาจารย์ก็สั่งให้หยุดการแข่งขันเสียก่อน เพราะกลัวว่าเรื่องจะเลยเถิด แล้วอาจจะมีการตายเกิดขึ้นก็ได้ เพราะท้ังสองฝ่ายต่างไม่ยอมกันเลย และฝีมือก็ร้ายกาจพอกัน
เมื่อจบการแข่งขัน กรรณะก็ไปขอบอกขอบใจทุรโยชน์ด้วยความสำนึกในบุญคุณ ที่ช่วยให้เขาได้แสดงความสามารถ ได้ตอกหน้าเหล่าเชื้อพระวงศ์ที่เคยดูถูกเขา กรรณะบอกทุรโยชน์ว่าชาตินี้เขาจะจงรักภักดีกับทุรโยชน์ ไม่มีวันที่เขาจะหักหลัง หรือทิ้งทุรโยชน์ไป
ตรงนี้ต้องยอมรับว่าทุรโยชน์เป็นนักปกครองที่มองกาลไกล ไม่แบ่งแยกฐานะ ชนชั้น แต่มองคนที่ความสามารถ มีความสามารถทางการทูตเป็นเลิศ เพียงแต่เพราะทิฐิ และความริษยา แถมยังมีสกุนีผู้เป็นน้า ที่ทำให้เขาต้องพบกับความพินาศ ซึ่งเรื่องของทุรโยชน์เราจะมาว่ากันทีหลัง
ไม่เคยมีการพูดถึงว่ากรรณะปกครองเมืองอังคะอย่างไร และเป็นผู้ปกครองที่ดีหรือไม่ มีแต่การคาดเดาว่ากรรณะคงแต่งตั้งใครบางคนให้ปกครองเมืองอังคะ เพราะเวลาส่วนใหญ่ของเขาคืออยู่ข้างกายทุรโยชน์
เมื่อมีการประกอบพิธีขึ้นครองราชย์ของกรรณะ ก็มีการเชิญพ่อของกรรณะมาร่วมพิธีด้วย ซึ่งเมื่อพ่อของกรรณะมาถึง ก็โดนภีมะดูถูกเหยียดหยามต่อหน้าทุกคน ซึ่งเป็นชนวนที่ทำให้กรรณะยิ่งเกลียดพวกปาณฑุเข้าไปอีก
ตลอดเวลาที่กรรณะอยู่ข้างกายทุรโยชน์ กรรณะแสดงออกชัดเจนว่าไม่ชอบสกุนี และมองว่าสกุนีเป็นคนไม่ดี คอยยุแยงให้ทุรโยชน์ทำแต่เรื่องไม่ดี มีหลายครั้งที่กรรณะบอกทุรโยชน์ตรงๆ ว่าอย่าไปฟังสกุนีมาก แต่ทุรโยชน์ก็ไม่เคยฟัง
ถ้าพูดถึงลักษณะนิสัยของกรรณะแล้ว กรรณะนับว่าเป็นคนที่พูดจาโผงผาง มั่นใจในตัวเองสูง ไม่อายที่จะชื่นชมตัวเองต่อหน้าคนอื่น แต่ขณะเดียวกันก็เป็นคนโอบอ้อมอารี มีจิตใจเมตตาเป็นห่วงคนรอบข้าง ให้เกียรติคนที่ให้เกียรติตนเอง เป็นจอมทาน ที่หากใครมาขออะไรก็พร้อมจะให้ เป็นผู้ให้ที่ยิ่งใหญ่ เป็นคนที่จงรักภักดีไม่เสื่อมคลาย
วันนี้ขอจบแค่ตรงนี้ก่อน แล้วจะมาเล่าเรื่องกรรณะต่อนะครับ ขอพลังจงสถิตย์อยู่กับท่าน
คุณต้องเข้าสู่ระบบก่อนเพื่อแสดงความคิดเห็น