เมื่อฉันอายุได้ 13 ปี เรียนชั้นมัธยมปีที่ 1 ฉันต้องมาอาศัยอยู่กับปู่ย่าที่หมู่บ้านหนองชุมแสง เพราะใกล้โรงเรียน แค่ปั่นจักรยานไปประมาณครึ่งชั่วโมงก็ถึงแล้ว อยู่กับปู่ย่าต้องตื่นเช้าช่วยย่าทำกับข้าว หาบน้ำจากท่าน้ำมาใส่โอ่งไม่ให้น้ำพร่อง (หาบโดยใช้ไม้คาน มีปี๊บสองข้างเท่ากัน) ต้องหาบขึ้นเนินสูงจากแม่น้ำเพชรบุรี เวลาเดินลงก็ลงเนินสูง ทั้งสนุกสนานและเหนื่อยปวดบ่า ไหล่เป็นรอยแดงเลย555 ช่วงเวลานั้นลืมไปแล้ว
วันหยุดเสาร์-อาทิตย์ หรือวันหยุดนักขัตฤกษ์ ถ้าไม่กลับไปหาพ่อแม่ ฉันก็รับจ้างเก็บพริก มะเขือ ขิง มะนาว ดายหญ้า ได้เงินเป็นรายวัน น่าจะวันล่ะไม่เกินร้อยบาท เหนื่อย แดดร้อน บางทีก็อู้ ขี้เกียจตามประสา บางครั้งก็ป่วยไม่คุ้มกับค่าแรง เวลากลับบ้านก็ไปรับจ้างกับแม่ สงสารแม่ที่ต้องไปคนเดียว เช่น หักข้าวโพด เกี่ยวหญ้าคามากองคาเป็นตับมุงหลังคา แม่เก่งมาก ๆๆๆๆ จากงานที่ฉันเคยทำมา คงทำให้ฉันเข็มแข็ง แกร่ง อดทนมากขึ้น จึงทำงานได้หลากหลาย
เมื่อฉันอายุ 18 ปี เรียนมัธยมปีที่ 6 ฉันได้เป็นเสมียนงานก่อสร้างสนามกอล์ฟ ช่วงปิดเทอม โดยติดรถไปกับคนงานก่อสร้างที่ขะอำ คอยเช็คชื่อคิดเงินเดือนให้คนงาน ตอนนั้นน่าจะได้เงินเดือนประมาณ 4,000 บาท ดีใจมากแล้ว หาเงินเองได้แล้วค่ะ
เมื่อจบ ม.6 ฉันต้องเรียนภาค กศ.บป เรียนเสาร์-อาทิตย์ เพื่อจะได้ทำงานควบคู่กันไป ฉันเลือกที่จะขายก๊วยเตี๋ยว หวานเย็น และ ของชำที่บ้านกับแม่ เพราะฉันเป็นลูกสาวคนโต ต้องช่วยพ่อแม่ทำงานเลี้ยงน้อง แม่ต้องตื่นไปซื้อของในอำเภอท่ายางตั้งแต่ ตี4 ทุกวัน ส่วนฉันก็เปิดร้านเตรียมเครื่องก๊วยเตี๋ยว ต้มน้ำ ปรุงเครื่องรอ ขายกับข้าว ช่วงเช้า แม่กลับมาประมาณ 9 โมง ได้ของมาขายเยอะเลย เช่น ผลไม้ตามฤดู ขนมสด ตะโก้ ขนมชั้น หม้อแกง กุยฉ่าย เป็นต้น ของที่บ้านขายดีมาก เพราะทั้งหมู่บ้านมีร้านเดียว แต่ก็มีคนติดเงินไว้จ่ายสิ้นเดือนบ้าง จ่ายเมื่อมีบ้าง ทำให้ขาดทุนหลายครั้ง แต่บ้านเราก็ยังขายอยู่ได้
ช่วงเย็นฉันก็ขายลูกชิ้นปิ้ง (ลูกชิ้นยืนกิน) ฉันทำน้ำจิ้มเองอร่อยมากค่ะ หน้าหนาวก็ขายบัวลอยไข่หวานตอนมืด ขายดีมาก เป็นธรรมดาสาวสวยอย่างฉันขายก็ย่อมมีหนุ่มน้อย หนุ่มใหญ่มาอุดหนุนกันค่า เอาง่าย ๆ ฉันขายจนมีหนุ่มจากกรุงเทพฯ มาหมั้นหมายเลยล่ะกัน อิอิ เพราะฉันทำกับข้าวไปส่งเขาที่ไร่ ฉันขับรถยนต์ได้ ทำอาหารอร่อย ขายของเก่ง มีที่ดินเยอะ และสวย เป็นที่หมายปองของหนุ่ม ๆ ฯลฯ
เมื่อมีคู่หมั้น และแม่แฟนพามาทำงานที่กรมแผนที่ทหาร ฉันจึงต้องจากบ้าน พ่อแม่ ปล่อยให้แม่ขายของคนเดียว เป็นครั้งแรกที่เข้ากรุงเทพฯ ก็ได้มาทำงานในสถานที่ราชการเลย ดีใจมากเลย ขอบคุณแม่น้อยที่แนะนำนะค่ะ ฉันเพิ่งอายุ 22 ปี ได้ทำงานเป็นลูกจ้างที่กรมแผนที่ทหาร สังกัด บก.สูงสุด ปัจจุบันเปลี่ยนเป็น กองทัพไทย ที่นี่แม่น้อยทำงานเป็นลูกจ้างประจำ พ่อชัชวิลเป็นทหาร ตำแหน่งพลขับ อดีตสามีเป็นทหารช่างซ่อมเครื่องบิน และมีลุงอีก กรมแผนที่ทหารมี 3 เหล่าทัพ ทหารบก ทหารเรือ ทหารอากาศ ฉันได้รับเงินเดือนครั้งแรก 3,100 บาท ฉันมีลูกเมื่ออายุ 25 ปี ทำงานที่นี่สบายมาก ได้เป็นตัวแทนแข่งปิงปองของแผนก ได้ทำงานคอมพิวเตอร์ที่ได้เรียนมา และได้ปรับเป็น 4,000 บาท ในปีที่ 3 ซึ่งกำลังจะได้บรรจุ แต่ฉันลาออกไปทำงานที่หนังสือพิมพ์บางกอกโพสต์ เพราะได้เงินเดือน 8,000 บาท มากกว่าเดิม 1 เท่า
เมื่อถึงยุคฟองสบู่แตก เศรษฐกิจแย่ลง บริษัทปิดตัวลง ลดพนักงาน ฉันเป็นคนหนึ่งที่อยู่ในสถานการณ์นี้ แต่ฉันก็ได้งานใหม่ที่ SBB ทำรถไฟฟ้าใต้ดิน ได้เงินเดือน 12,000 บาท มีโอทีด้วย ทำหน้าที่เป็นเสมียนหน้างาน ออฟฟิตอยู่ข้างถนน เป็นงานที่ท้าทาย สนุกมาก ได้พบเจอผู้คนมากมาย ชาวต่างชาติ มีเรื่องตื่นเต้นทุกวัน เมื่อจบโครงการก็ย้ายมาอยู่ บริษัท ช.การช่าง จำกัด (มหาชน) จนถึงปัจจุบัน โดยมาทำโครงการสร้างเขื่อนผลิตไฟฟ้าที่ประเทศลาว 15 ปี แล้วค่ะ
ปัจจุบันฉันอายุ 50 ปี ทำงานมา 32 ปี กับบริษัทชั้นนำ ถือว่าฉันเก่งมาก มีประสบการณ์มากมาย ได้เรียนรู้งาน ผู้คน ต่อไปฉันไม่ต้องกลัวอะไรอีกแล้ว แต่ฉันกำลังคิดว่างานออนไลน์ก็เป็นอีกงานหนึ่งที่น่าสนใจมาก ท้าทายความสามารถสุด ๆติ่ง ฉันต้องลองทำ และ ทำให้ดี
ยุดนี้คือยุคโควิด-19 ทุกคนต้องใช้ออนไลน์เป็นสื่อการซื้อขาย ติดต่อสื่อสาร ทำงาน Work from home ทุกคนต้องฉีดวัคซีนป้องกัน ต้องใช้หน้ากาาอนามัย ต้องล้างมือ อยู่ห่างกัน มีผู้คนเจ็บป่วย ตายเพราะโควิดมากมายทั่วโลก เป็นแบบมา 2 ปีแล้ว ทุกคนต้องอยู่ให้ได้ ให้ชิน และอยู่บนโลกออนไลน์ให้ได้ ฉันสัญญา แล้วพบกันบนโลกออนไลน์นะค่ะ
ติดตามบทความที่แม่เขียน เกี่ยวกับลูกใน blogger:
https://www.blogger.com/blog/post/edit/8676446228664835951/2949708976423321608
ติดตามผลงานได้ที่
? https://vt.tiktok.com/ZGJB7VuDX/
? https://vt.tiktok.com/ZSJpu27TT/
? https://www.facebook.com/panida.kerdpan
? https://www.facebook.com/panida.pukkui.73
คุณต้องเข้าสู่ระบบก่อนเพื่อแสดงความคิดเห็น