เรื่องเล่า ชาวหอ
"ชาวหอเอ๋ยชาวหอจ๋า ร่วมกันมาปันน้ำใจ
ความสุขที่มอบให้ เก็บเอาไว้ในใจเอย"
การให้ที่ไม่สิ้นสุดคือการส่งต่อความรัก ส่งต่อรอยยิ้ม คอยเป็นกระจกที่ส่องผ่านถึงกันและกัน แม้มนุษย์นั้นไม่ได้สมบูรณ์เลิศเลอ เเต่การเติมเต็มชีวิตด้วยอีหม่านอยู่เสมอ เชื่อเหลือเกินว่าต่อให้เขาหรือเราช่วยเหลือกันมากน้อยเพียงใด ก็นำมาซึ่งความสุขอันยิ่งใหญ่ได้เช่นกัน
ฉันไม่เเปลกใจเลย ว่าทำไมพระองค์อัลลอฮถึงได้ให้ฉันมาเรียน ณ.ที่เเห่งนี้ พระองค์ทรงตอบรับดุอาร์ของบ่าวคนนี้ ผู้ที่มีความหวังอยู่เสมอว่า จะกลับมาที่นี่อีกครั้ง หลังจากที่ได้มาเยือนเพียงครั้งเดียวในวันนั้น ฉันรู้สึกได้ถึงรอยยิ้มที่ยังคงจดจำในวันนี้ ความรู้สึกที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความอบอุ่น การเอาใจใส่ ที่ไม่มีเหตุผลใดนอกจากความผูกพัน ผ่านรอยยิ้มของกันและกัน ที่ยังตราตรึงในจิตใจฉัน ผ่านวันเวลานานแสนนาน ในท้ายที่สุดวันนั้นที่รอคอย คือการมาถึงในวันนี้ วันเเห่งการได้มาอยู่ในฐานะนิสิตนักศึกษามหาวิทยาลัยฟาฏอนีและเป็นชาวหอได้อย่างเต็มตัว
ภาพถ่ายจากผู้เขียน
สมุดบันทึกของฉันที่ได้จดบันทึกไว้ตั้งเเต่วันเเรกที่เข้ามาอยู่หอ1ซูมัยยะห์ และตอนนี้ก็ยังจดบันทึกอยู่เรื่อยมา ความรู้สึกแรกที่ได้เปิดอ่านย้อนหลังความรู้สึกเก่าๆของเทอม1ที่ผ่านมา ฉันรู้สึกซาบซึ้งจนน้ำตาไหลออกมา เพราะเรื่องราวเหล่านั้นเป็นแรงผลักดันฉันมาโดยตลอด หนึ่งในนั้นคืออาบี ที่ไม่มีใครไม่รู้จักท่าน ทำไมหรือ ทำไมทุก ๆ คนถึงได้รักท่าน ทำไมทุก ๆ คนถึงห่วงใยท่าน เป็นสิ่งที่ไม่เเปลกเลย ที่ทุกคนจะมีความรู้สึกแบบนั้น รวมถึงฉันด้วย เพราะคำสอนของท่าน และการดุอาร์ขอพรจากพระองค์อัลลอฮฺให้นิสิตนักศึกษาของท่านทุกคนได้เข้าสวรรค์ ท่านรักและเอ็นดูทุก ๆ คน เพราะมีต้นเเบบที่ดีเเบบนี้ทำให้ผู้ตามเป็นคนดีและอยู่ตามวิถีอิสลามอย่างราบรื่น อย่างที่เขาว่ากันว่า “ต้นจะดีก็ต้องดูที่เเบบ ถึงจะเรียกว่าต้นเเบบที่ดีได้”
ภาพถ่ายจากผู้เขียน
สถานที่เเห่งนี้ไม่ได้มีเพียงเธอและฉัน เเต่เรามีกันและกัน ร่วมทุกข์สุขไปด้วยกัน การใช้ชีวิตของฉันในหอพักเเห่งนี้ มีอะไรที่คอยเตือนและเกลาจิตใจฉันอยู่เสมอ เพราะทุกคนที่นี่ให้ความสำคัญในทุก ๆ เรื่อง โดยเฉพาะการให้กำลังใจ การตักเตือนซึ่งกันและกัน อีกทั้งยังมีเจ้าหน้าที่ผู้น่ารักที่คอยส่งข้อความหรือบทความศาสนาให้ชาวหออยู่ทุก ๆ วัน เป็นอะไรที่พิเศษมากสำหรับฉัน ทุกคนต่างกันรู้ดีว่าคนที่รักเรานั้น มักจะตักเตือนและให้คำแนะนำแก่เรา เฉกเช่นเดียวกันกับเจ้าหน้าที่หอพักของชาวหอ เชื่อเหลือเกินว่าชาวหอก็รักพวกเขามากเช่นกัน พวกเราต่างผูกพันกันมากขึ้นทุกวัน ทั้งการจัดกิจกรรมต่าง ๆ ของคณะกรรมการหอพัก เป็นอะไรที่สนุกและตื่นเต้น พี่ๆทุ่มเทเพื่อชาวหอพักมาโดยตลอด ส่งต่อความสุขให้กันและกัน มีแง่คิดดี ๆ ที่ทำให้ฉันได้พัฒนาตัวเองอยู่เสมอ เมื่อวันไหนที่กลับไปถึงบ้าน ก็จะได้ยินคำชื่นชมจากพ่อกับเเม่และคนในครอบครัวอยู่ตลอดว่า ฉันเปลี่ยนเเปลงขึ้นมาก และเปลี่ยนเเปลงไปในทางที่ดีขึ้น ท่านทั้งสองภูมิใจเป็นอย่างมาก ที่ฉันได้ตัดสินใจเลือกมหาวิทยาลัยเเห่งนี้ด้วยตัวเอง และเห็นถึงการพัฒนาที่อยู่ในกรอบของศาสนา เพราะเหตุนี้ฉันถึงอยากอยู่ที่นี่ ใช้ชีวิตอยู่ท่ามกลางธรรมชาติที่สวยงาม รายล้อมไปด้วยหมอกในยามเช้า ที่ฉันได้สัมผัสกับตัวเอง ใครจะไปรู้ว่าจากเด็กบ้านๆคนหนึ่งที่ได้เเต่ใช้ชีวิตกับทุ่งนาตั้งเเต่เด็ก มาวันนี้ได้สัมผัสบนเขาที่สวยงาม มองผ่านทิวทัศน์อย่างสุดสายตา นอกจากความเป็นอิสลามเเล้วสิ่งแวดล้อมที่นี่ถือเป็นของขวัญอันล้ำค่าที่ในครั้งหนึ่งฉันได้โอบกอดมัน และรับรู้ถึงความสุขตลอดระยะเวลาที่ได้อยู่ในมหาวิทยาลัยฟาฏอนี เป็นชาวหอที่รู้จักความดีงาม ได้รับการบ่มเพาะจากทุก ๆ คน อันนำมาซึ่งบทความที่ฉันประทับใจมากที่สุดในชีวิตคือ"ทำสิ่งที่ต้องทำให้เป็นอยากทำ จะได้มีความสุขกับทุกๆการกระทำ"
ภาพถ่ายจากผู้เขียน
การใช้ชีวิตของคนๆหนึ่ง ระหว่างทุกข์กับสุขนั้น อยู่ใกล้กันเหลือเกิน ขึ้นอยู่กับความรู้สึกของตัวเขาเองทั้งสิ้น ถ้าหากใช้ชีวิตอยู่ในทางที่เรียบง่าย มีเจตนาดีและมีเป้าหมายที่ชัดเจน แน่นอนเขาผู้นั้นจะมีเเต่ความสุขและความสำเร็จในชีวิต ซึ่งเป็นของขวัญอันล้ำค่าที่หามิได้จากใคร เว้นเสียเเต่ได้สัมผัสกับตัวเอง เหมือนอย่างที่ฉันได้ก้าวเข้าสู่มหาวิทยาลัยฟาฏอนี มายังหอพักที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความดีงาม และยังคงรักษาความเป็นวิถีอิสลามตลอดมา
ภาพถ่ายจากผู้เขียน
คุณต้องเข้าสู่ระบบก่อนเพื่อแสดงความคิดเห็น