วันที่ 26 พฤษภาคม ค.ศ. 1828 เด็กหนุ่มคนหนึ่งในสภาพเนื้อตัวมอมแมม สวมเสื้อขาดรุ่งริ่ง อีกทั้งยังมีท่าทางสับสนงงงวยปรากฏตัวขึ้นที่ถนนในเมืองนูเรมเบิร์ก แคว้นบาวาเรีย ในมือของเด็กหนุ่มคนนี้มีซองจดหมายสองฉบับ
ฉบับหนึ่งนั้นเขียนโดยผู้ที่อ้างตนว่าเป็น "คนดูแล" เด็กคนนี้ เขาระบุในจดหมายว่าเขาเลี้ยงดูเด็กคนนี้มาตั้งแต่เป็นทารก ให้อยู่ในห้องแคบๆ ไม่มีหน้าต่าง ไม่มีการติดต่อปฏิสัมพันธ์กับมนุษย์คนอื่น เขาพยายามสอนให้เด็กอ่านออกเขียนได้แต่ไม่เคยให้ออกจากที่อยู่เลยสักครั้ง
จดหมายอีกฉบับนั้น เป็นจดหมายที่อ้างว่าแม่ของเด็กคนนี้เขียน ระบุว่าเขาเกิดวันที่ 30 เม.ย. 1812 ชื่อของเขาคือแคสปาร์ เฮาเซอร์ เป็นลูกของนายทหารม้าที่ตายไปแล้ว (แต่ต่อมามีการพบว่าจดหมายทั้งสองฉบับนี้เขียนโดยคนคนเดียวกัน ซึ่งอาจจะเป็นแคสปาร์เองที่เป็นคนเขียน)
สภาพของแคสปาร์ในสายตาของชาวเมืองนั้น คือเป็นเด็กเร่ร่อน กะเร้อกะรัง พูดจาไม่เป็นภาษา สติปัญญาบกพร่อง เขาพูดได้ไม่กี่คำและมักจะกล่าวคำเดิมๆ ซ้ำไปซ้ำมา แต่มีสภาพร่างกายแข็งแรงดี เขาถูกจับกุมในข้อหาเป็นคนเร่ร่อนและถูกคุมขังเป็นเวลาสองเดือน
ระหว่างที่อยู่ในที่คุมขัง แคสปาร์มีพฤติกรรมประหลาดๆ อย่างเช่นเขาชอบกินขนมปังกับน้ำเปล่ามากกว่ากินเนื้อกับผัก เขาอ่านไม่ออกเขียนไม่ได้ (ยกเว้นชื่อตัว) ไม่รู้ว่าตัวเองเป็นใครมาจากไหน แต่หลังจากนั้นไม่นานเขาก็ฝึกอ่านเขียนจนได้
ชื่อเสียงของแคสปาร์โด่งดังไปทั่ว หลังจากนั้นไม่นานแคสปาร์ก็ออกอัตชีวประวัติของตัวเองซึ่งเล่าเรื่องราวชีวิตในห้องแคบที่มืดมิด ไม่เห็นเดือนเห็นตะวันและมนุษย์คนไหนนอกจากชายที่สอนเขาเขียนชื่อตัวเอง ซี่งเขาก็ไม่รู้ว่าชายคนนั้นหน้าตาเป็นยังไงเพราะเขาปิดหน้าตลอด
ต่อมาไม่นาน แคสปาร์ออกจากที่คุมขังและอยู่ภายใต้การดูแลของฟรีดริช เดาเมอร์ อาจารย์และนักปรัชญาที่สอนให้เขารู้วิชาต่างๆ แคสปาร์เริ่มมีพัฒนาการดีขึ้น และเขาสามารถวาดรูปได้อย่างสวยงาม ระหว่างนั้นแคสปาร์ถูกทำร้ายร่างกายโดยชายลึกลับที่ขู่ว่าเขาจะต้องตายถ้าออกจากนูเรมเบิร์ก
ไม่กี่เดือนต่อมา แคสปาร์ก็ถูกยิงบริเวณศีรษะอีก ซึ่งเขาอ้างว่ามันเป็นอุบัติเหตุ แต่ก็มีคนสงสัยในคำกล่าวอ้างของเขา แต่อาการบาดเจ็บสองครั้งติดๆ กันในเวลาไม่นานก็สร้างความขุ่นเคืองใจให้ทางการมาก รวมถึงผู้ดูแลเขาเองก็คิดว่าแคสปาร์นั้นมีนิสัยขี้โกหก เจ้าเล่ห์เพทุบายเป็นที่สุด
ปีต่อมา ลอร์ดฟิลิป สแตนโฮป ขุนนางชาวอังกฤษรับแคสปาร์มาอยู่ในความดูแล เขาพยายามพิสูจน์ให้ได้ว่าแคสปาร์เป็นใคร แต่ไม่เป็นผล ในปี 1832 ฟิลิปส่งแคสปาร์ไปอยู่เมืองอันสบาค ที่ซึ่งเขาได้งานเป็นเสมียน โดยมีอาจารย์เมเยอร์ อาจารย์ประจำโรงเรียนในเมืองเป็นผู้ดูแล
อาจารย์เมเยอร์นั้นรังเกียจแคสปาร์ที่เป็นคนขี้โกหกอวดดี ส่วนแคสปาร์นั้นก็ยังหวังว่าฟิลิปจะพาเขาไปอังกฤษตามที่เคยสัญญาไว้ ความสัมพันธ์ของทั้งคู่นั้นตึงเครียดจนกลายเป็นการทะเลาะวิวาทกัน
วันที่ 14 ธ.ค. 1832 แคสปาร์เดินโซเซกลับบ้านด้วยสภาพบาดเจ็บ มีบาดแผลถูกแทงที่อกข้างซ้าย เขาเล่าว่าถูกชายแปลกหน้าแทงที่สวนในศาลประจำเมือง ตำรวจพบกระดาษโน้ตปริศนาในกระเป๋าถือใบเล็กที่แคสปาร์อ้างว่าเขารับจากชายที่แทงเขา จดหมายนั้นอ่านไม่ได้ความและมีบางส่วนที่ยังแก้ไม่ได้
สามวันต่อมา วันที่ 17 ธ.ค. แคสปาร์ก็สิ้นลมหายใจไปพร้อมปริศนามากมายที่รายล้อมตัวเขา ว่าเขาเป็นใครกันแน่ เขาทำทุกสิ่งทุกอย่างเพื่ออะไร สิ่งที่เขาเป็นอยู่นั้นมันจริงหรือเป็นเรื่องโกหกหลอกลวง แม้กระทั่งความตายของเขาก็ถูกสงสัยว่าเป็นฆาตกรรมหรือเป็นการเรียกร้องความสนใจของเขาเอง
คุณต้องเข้าสู่ระบบก่อนเพื่อแสดงความคิดเห็น