หัวนมกับสังคมไทย
หากไปดูในจิตรกรรมต่าง ๆ ในอดีต ดูเหมือนการเปลือยเปล่าท่อนบนจะเป็นเรื่องปกติ ด้วยภูมิประเทศเขตร้อนชื้นเช่นนี้ คนในอดีตจึงเปลือยท่อนบนกัน จนกระทั่ววัฒนธรรมตะวันตกได้แพร่หลาย ผ่านการล่าอาณานิคมเอย การที่คนไทยได้ไปศึกษาต่อต่างประเทศ และแรงลมที่โหมกระหน่ำติ่งๆ ที่กำหนดว่าสิ่งใดเป็นอารยะชน นำมาสู่การแต่งตัวเรียนร้อยตามสากล การสวนร่างกายท่อนบนของผู้หญิงจึงเริ่มขึ้น
แม้สิ่งนี้จะเป็นพลวัตรตามยุคสมัย จะเห็นไดัจากประวัติศาสตร์แฟชั่นจนถึงปัจจุบันที่มีการเรียกร้องเรื่องสิทธิบนเนื้อตัวร่างกายของทุกเพศ รวมไปถึงการให้เกียรติอาชีพผู้ค้าบริการให้เป็นอาชีพหนึ่งที่มีศักดิ์ศรีและควรถูกกฎหมาย
ว่ากันที่ หัวนม ก่อน
หลายครั้งในกรุงเทพที่เราแสดงออก ไม่ว่าจะผ่านรูปแบบใดก็ตาม บริบทสังคมตรงนี้เปิดขยายให้ผู้หญิงและทุกเพศสามารถใช้สิทธิของร่างกายตนได้เต็มที่ พื้นที่นี้ขยายตัวอย่างต่อเนื่อง แม้แต่ในออนไลน์ก็เคยเกิดสงครามเพราะคำพูดที่ไม่ให้เกียรติร่างกายผู้อื่น แต่ทำเหมือนเขาเป็นสิ่งของ จะใช้รูปเขาแซะโลม ควบคุมความรู้สึกตนเองไม่ได้ ประเด็นเหล่านี้ถูกขยายเป็นอย่างมากในกรุงเทพ
คำถามคือ แล้วต่างจังหวัดล่ะ????
พื้นที่ความคิดอิสระเสรีเช่นนี้ จะสามารถพบได้ในเมืองที่เข้าถึงทรัพยากรความรู้ สามารถเข้าถึงมือเขียน อินฟลูเอนเซอร์ที่ผลิตเรื่องราวสร้างสรรค์ และช่วยกันขยายพื้นที่ความคิดเช่นนี้
แต่ถ้าเราเข้าไม่ถึง ไม่รู้จักคำว่าสิทธิร่างกาย ไม่รู้จักเหล่าคนดัง ไม่รับรู้ถึงกระแสความเปลี่ยนแปลงล่ะ
หัวนมจะยังเป็นเสรีภาพอย่างที่ทำได้ในกรุงเทพมั้ย หากเราทำแบบเดียวกันในจังหวัดอื่น
เป็นทั้งคำถาม และการถามเพื่อหาวิธีการให้ปัญหาหัวนมในประเทศนี้เป็นเสรีภาพจริงๆ
ไม่ใช่เสรีภาพแค่คนบางชนชั้น
ปล.ภาพตัวฉันเองที่ไม่กล้ายืนจากน้ำ ต้องแช่น้ำเพื่อปิดบังหัวนม จริงๆชอบเล่นน้ำมากๆนะ ยิ่งน้ำสัมผัสตัวมากเท่าไหร่ยิ่งดี เลยชอบใส่ชุดบางๆ เล่นน้ำตลอด แต่เพราะรู้ว่าผู้คนในสถานที่ไม่ได้มองฉันเหมือนที่กรุงเทพ ที่กระแสเรื่องเพศมันมาแรงเสียเหลือเกิน
เราจะทำยังไงให้เรื่องหัวนมเป็นความเข้าใจถึงสิทธิ เสรีภาพได้ทุกคนทุกที่ ทุกชนชั้น
คุณต้องเข้าสู่ระบบก่อนเพื่อแสดงความคิดเห็น