การอกหักครั้งเเรกในชีวิต

            มีคนเคยบอกว่าเมื่อมีพบก็ต้องมีจาก ไม่มีงานเลี้ยงไหนไม่มีวันเลิกรา วันแรกที่คุณปิ๊งใครสักคน คุณจะรู้สึกว่าโลกนี้มันโคตรน่าอยู่ มันเป็นสีชมพูสดใส บางครั้งอาจจะลืมไปว่า นี่มันก็แค่อารมณ์เดียวหรือแค่ความรู้สึกเดียวของชีวิตเท่านั้น ชีวิตมันยังมีความเศร้า ความเหงา ความสมหวัง ผิดหวัง ท้อแท้ เสียใจ เสียดาย มีอีกหลายอารมณ์ที่ชีวิตทุกชีวิตต้องเจอ วันที่โลกเป็นสีชมพู ความรักมันมีมาก ความสุขก็มีมากเช่นกัน

           ย้อนไป 8 ปีที่แล้วสมัยเรียนมหาวิทยาลัย ตอนนั้นผู้เขียนกำลังอินเลิฟกับชายในสเป๊คคนนึง และเขาก็ก็มีความรู้สึกเดียวกับเรา จนตัดสินใจคุยกันเละคบกันเป็นแฟน ไลฟ์สไตล์เราทั้งคู่ไม่ค่อยเหมือนกันสักเท่าไหร่ แต่มันก็เป็นเรื่องที่ดี เพราะถ้าเหมือนกันเกินไปก็จะดูน่าเบื่อ ต้องมีสิ่งหนึ่งที่อีกคนชอบและอีกคนไม่เคยลองบ้าง มันถึงจะดูท้าทาย อันนี้คิดเอาเอง 55555 บางครั้งก็เราก็ไปทำกิจกรรมที่เขาชอบด้วยกัน ซึ่งส่วนใหญ่ก็จะเกี่ยวกับกิจกรรมทางน้ำ เช่น ว่ายน้ำ ดำน้ำ ขับเจ็ทสกี ด้วยความที่ตอนแรกผู้เขียนว่ายน้ำไม่เป็นและไม่ค่อยกล้าเล่น แต่เขาก็สอนว่ายน้ำให้จนพอเป็นบ้าง แต่ไม่เก่งนะคะ พอเอาตัวรอดได้ และที่ชอบคือการดำน้ำตื้นดูปลาดูปะการัง ผู้เขียนชอบมาก และเขาก็ดีใจที่เราชอบ

           ส่วนตัวผู้เขียนจะชอบดูหนังฟังเพลง นั่งเขียนบทความ เขียนนิยายไปเรื่อย ส่วนใหญ่กิจกรรมจะอยู่แต่ที่บ้าน ไม่ค่อยชอบออกไปไหน ซึ่งบางครั้งเขาก็มานั่งดูหนังที่บ้านด้วยกัน ความสัมพันธ์มันก็เหมือนจะไปได้ดีและราบรื่น จนเรียนจบเราก็แยกกันกันไปทำงาน ตัวเขาต้องไปทำงานที่สิงคโปร์ ประมาณ 3-4 เดือนถึงจะกลับครั้งนึง ส่วนตัวผู้เขียนทำงานที่ภูเก็ต แรก ๆ ก็แชทคุยกันบ่อย เวลาเขาหยุดยาวก็จะบินมาหา หรือเวลาเราหยุดก็จะบินไปหาเขาเช่นกัน แต่มันไม่ค่อยบ่อย เพราะเวลาของเราสองคนไม่ค่อยตรงกัน วันที่เขาว่างบางครั้งเราต้องทำงาน จะได้เจอกันก็ตอนเย็น เช้ามาก็ต้องทำงานอีก ไม่ค่อยได้ไปเที่ยวไหนด้วยกัน หรือเวลาเราว่างจะบินไปหาเขา เขาก็ไม่ว่างซะงั้น มันเป็นแบบนี้มาตลอด จนหลัง ๆ เราเริ่มจะคุยกันน้อยลง

           เขาไปทำงานที่สิงคโปร์ปีนี้เข้าปีที่ 3 แล้ว และกำลังจะครบ 8 ปีที่เราคบกันในอีก 2 เดือนข้างหน้า แต่ 8 ปีมันคงไม่มีอีกแล้ว เพราะเขาได้โทรมาหาเราเมื่อคืนถามว่าเราอยู่ไหนเดี่ยวจะมีหา เราก็แปลกใจทำไมเขากลับไทยแล้วไม่บอกล่วงหน้า กะจะมาเซอร์ไพรส์ ก็รู้สึกว่ามันไม่น่าจะใช่ จนเราได้เจอกัน ตอนนั้นความรู้สึกมันแปลก ๆ เขาถามเราว่า “รู้ใช่มั้ยว่าความสัมพันธ์ของเราสองคนมั้ยไม่เหมือนเดิมแล้ว” เราก็งง ๆ และตอบเขาไปว่า “ไม่เหมือนเดิมเพราะคุยกันน้อยลงเพราะเรายุ่งทั้งคู่ อันนี้เรารู้ แต่ถ้าไม่เหมือนเดิมจากสาเหตุอื่น อันนี้ไม่รู้” เขานิ่ง ตอนนั้นก็พอจะรู้ว่าเขาอยากพูดอะไร ก็เลยบอกเขาไปว่า “มีอะไรก็บอกมาตรง ๆ เถอะ ไม่ต้องอ้อม ไหน ๆ ก็มาถึงที่นี่โดนไม่บอกเราสักคำ”  เขาขอโทษและบอกว่า “เราเป็นเพื่อนกันดีกว่านะ” ไม่ได้รู้สึกเซอร์ไพรส์กับสิ่งที่เขาพูดสักเท่าไหร่ เพราะรู้ว่านี่คือการบอกเลิกนั่นแหละ และพอรู้มาสักพักแล้วว่าความรักเรามันจะจบแบบไหน

          เราก็ถามเขาไปว่า “กำลังคุยกับคนอื่นอยู่ใช่มั้ย” เขาไม่กล้าปฎิเสธ เพราะรู้นิสัยเราดีว่าถ้าโกหก หรือจับได้เองว่าเขานอกใจ แม้แต่ความเป็นเพื่อน เราก็ไม่มีให้ เขาก็ตอบเพียงสั้น ๆ ว่า “อือ” เราก็ถามเขาไปว่า “เธออยู่ที่โน่นเหรอ” หมายถึงคนที่เขาคุยด้วยอยู่สิงคโปร์ด้วยใช่มั้ย เขาแค่พยักหน้าเบา ๆ เราไม่มีคำพูดอะไรนอกจากนั้นแค่บอกเขาไปว่า “โชคดีนะ” จากนั้นก็เดินกลับเขาบ้าน ล๊อคประตูและร้องไห้หนักมาก เขาแชทมาบอกแค่ขอโทษ คำขอโทษที่ไม่มีความหมายอะไรเลย นี่คือรักเดียวและรักแรกที่พบ และนี่คือความรู้สึกของการอกหักครั้งแรก มันเจ็บมากงะ การอยู่ที่เดิมโดยที่อีกคนเดินจากไปมันทรมานมาก สุดท้ายแล้วก็ต้องทำความเข้าใจกับมันว่าชีวิตมันมีมากกว่าความสุข ความทุกข์มันก็มีนะ เรียนรู้ที่จะอยู่กับทุกความรู้สึกของชีวิตให้ได้ และอย่ายึดติดกับสุขหรือทุกข์มากเกินไป วันนึงเราจะลืมเธอ เราสัญญา

 

บทความโดย Kind girl