ที่มาของชื่อลอดช่องสิงคโปร์
ต้องเล่าย้อนไปยังต้นกำเนิดของขนมหวานชนิดนี้ค่ะ ลอดช่องสิงคโปร์ มีที่มาจากร้านเก่าแก่ย่านเยาวราชที่มีชื่อร้านว่า “สิงคโปร์โภชนา”
ร้านได้ได้คิดค้นสูตรขนมที่เรารู้จักในชื่อ “ลอดช่องสิงคโปร์” ขึ้นมาจากการปรับปรุงสูตรลอดช่องแบบดั้งเดิม และสมัยก่อนหลังร้านนี้ก็มี โรงภาพยนตร์ที่เป็นที่นิยมชื่อว่า "โรงหนังสิงคโปร์" ซึ่งภายหลังเปลี่ยนชื่อเป็น"โรงภาพยนต์เฉลิมบุรี" โดยคนที่มาดูหนังที่โรงหนังสิงคโปร์ก็จะนิยมแวะมาทานลอดช่องที่ร้านรองท้อง จนเรียกขนมลอดช่องสูตรเฉพาะของทางร้านติดปากต่อๆกันไปว่า ลอดช่องหน้าโรงหนังสิงคโปร์ ซึ่งต่อมาชื่อเรียกนี้ก็เพี้ยน สั้นลงเหลือแค่คำว่า “ลอดช่องสิงคโปร์” นั่นเองค่ะ
ลอดช่องสิงคโปร์ต่างจากลอดช่องปกติอย่างไร
ต่างกันที่ตัวเส้นลอดช่องค่ะ
ตัวเส้นของลอดช่องดั้งเดิม ใช้แป้งข้าวเจ้าผสมกับน้ำใบเตย แล้วนำไปขึ้นตั้งไฟอ่อน กวนจนแป้งสุก แล้วตักแป้งใส่ในกระบอกบีบเส้นลงในน้ำเย็น ทำให้ได้ลักษณะตัวเส้นป้อมๆสั้นๆ มีเนื้อสัมผัสนิ่ม
แต่ตัวเส้นของลอดช่องสิงคโปร์ จะใช้แป้งมันสำปะหลังผสมน้ำใบเตยหรือสีผสมอาหารสีอื่นๆ จากนั้นนวดให้เข้ากัน แล้วนำก้อนแป้งมาคลึงแล้วตัดให้เป็นเส้นๆ ลวกให้สุกแล้วค่อยตักพักไว้ในน้ำเย็น ทำให้ได้ลักษณะตัวเส้นรูปทรงยาวกว่าลอดช่องดั้งเดิม และเนื้อสัมผัสแป้งที่ได้จะเหนียวๆ หนึบๆ
โดยทั่วไปนอกจากตัวเส้นที่แตกต่างกัน ลอดช่องทั้งสองแบบจะมีส่วนประกอบอื่นเหมือนๆกัน คือจะเสิร์ฟเส้นในน้ำกะทิใส่น้ำแข็ง ส่วนรายละเอียดอย่าง การใช้กะทิอบควันเทียนหรือไม่ เปลี่ยนน้ำแข็งก้อนเป็นน้ำแข็งเกร็ด ก็จะหลากหลายปรับเปลี่ยนไปตามสูตรของแต่ละร้าน เป็นผลให้เราอาจจะเคยเห็นบางเจ้าเสิร์ฟลอดช่องทั้งสองชนิดพร้อมเครื่องเคียงอย่างอื่นเพิ่มเติม เช่น แตงไทย ข้าวเหนียว หรือ ขนุนด้วยค่ะ
คุณต้องเข้าสู่ระบบก่อนเพื่อแสดงความคิดเห็น