คุณเคยมีประสบการณ์เรื่องเหนือธรรมชาติที่ไม่สามารถอธิบายได้หรือไม่
.
เรื่องราวลี้ลับอย่าง “ผี” เป็นเรื่องราวความเชื่อที่อยู่มาอย่างช้านานและบางคนเชื่อว่าตัวเองเป็นผู้มีสัมผัสพิเศษสามารถรับรู้ได้ถึงวิญญาณและต่อจากนี้เป็นเรื่องราวของหญิงสาวที่ชื่อว่า “ป่าน” นักศึกษาที่ย้ายขึ้นมาเรียนในรั้วมหาวิทยาลัยเชียงใหม่ก่อนเธอจะได้พบเรื่องราวแปลกๆ ที่เธอเองก็คิดว่าสิ่งเหล่านี้คงไม่ใช่เรื่องที่ปกติเป็นแน่
เรื่องราวเกิดขึ้นในหอพักนักศึกษาที่ถูกสร้างใหม่ที่ไม่มีใครคาดคิดว่าจะมีวิญญาณสิงสถิตอยู่ณที่แห่งนั้นในช่วงเวลาปกติเหมือนทุกวันที่ใช้ชีวิตอย่างเรียบง่ายป่านที่นั่งอยู่ในห้องพักของตนกับเพื่อนร่วมห้องได้ยินเสียงร้องไห้ดังแว่วมาจากห้องใกล้ๆ เมื่อป่านเอื้อยเอ่ยถามเพื่อนถึงเสียงดังกล่าวคำตอบของเพื่อนที่นั่งอยู่ตรงหน้าก็ทำเอาป่านต้องตกใจเสียจนหน้าเปลี่ยนสีเพราะเสียงร้องไห้ที่ได้ยินมีเพียงป่านคนเดียวเท่านั้นที่ได้ยินซ้ำร้ายป่านที่พึ่งนึกขึ้นได้ว่าห้องของตนเองติดอยู่ริมสุดทางเดินไม่มีห้องด้านข้างเหตุการณ์ถัดมาเองก็เช่นกันช่วงเวลาเย็นคล้อยท้องฟ้าสีส้มตะวันใกล้ลับขอบฟ้าป่านที่เพิ่งกลับจากคณะหลังจากเรียนเสร็จก็ได้กลับมายังหอพักเพื่อพักผ่อนเคาะประตูขอให้เพื่อนร่วมห้องเปิดประตูให้เหมือนเฉกเช่นเคยเสียงเพื่อนร่วมห้องขานรับกล่าวว่า “รอแป๊บหนึ่ง” ป่านจึงได้หยุดยืนรออยู่ด้านหน้าของประตูอยู่ครู่ใหญ่แต่ก็ไร้วี่แววของเพื่อนร่วมห้องที่จะเดินมาเปิดประตูให้จึงได้สร้างความแคลงใจให้แก่ป่านว่าทำไมเพื่อนจึงยังไม่เปิดประตูให้ก่อนที่ประตูลิฟต์หอพักที่อยู่ไม่ไกลจากป่านจะเปิดออกให้เห็นเพื่อนร่วมห้องของป่านเอ่ยชวนป่านไปหาของกินที่ศูนย์อาหารมช. ป่านได้แต่สงสัยและตั้งคำถามว่าเสียงที่ได้ยินนั้นเป็นเสียงของใครกันทำไมตนจึงมักได้ยินเสียงที่ไม่ควรได้ยินเสียอยู่เสมอ
แม้เรื่องราวดังกล่าวจะดูเหมือนเรื่องที่ไม่สามารถอธิบายได้ในหลักวิทยาศาสตร์แต่ทว่าอาการของป่านมีความคล้ายคลึงกับอาการหนึ่งทางการแพทย์ที่ถูกเรียกว่า “อาการหลอน” หรืออีกชื่อหนึ่งก็คือฮอลลูซิเนชั่น (Hallucination) อาการที่สมองจะสร้างสารกระตุ้นเมื่อร่างการมีความรู้สึกว่าอันตรายโดยสร้างกระแสไฟฟ้ามากระตุ้นประสาทในสมองโดยจะรับรู้ผ่านประสาทสัมผัสทั้งห้า เป็นความผิดปกติของการรับรู้ (perception) ที่เกิดขึ้นโดยไม่มีสิ่งเร้าภายนอก สาเหตุเกิดได้ทั้งจากโรคทางกาย (organic diseases), ทางจิต (psychiatric disorders), ยาและสารเคมีหลายชนิด
เรื่องราวเหล่านี้ก็น่าสนใจเกินกว่าจะใช้เพียงข้อมูลพื้นฐานเพื่อนำเสนอต่อผู้อ่านทุกท่านได้และเรื่องราวต่อจากนี้จะเป็นการคนไข้ท่านหนึ่งที่มีอาการหลงผิดมีอาการที่คล้ายคลึงกับ Hallucination ในโรงพยาบาลสวนปรุงจังหวัดเชียงใหม่โดยเรื่องราวต่อจากนี้ไม่สามารถเปิดเผยภาพเสียงชื่อหรือข้อมูลที่เกี่ยวข้องกับทางตัวผู้ป่วยได้โปรดใช้วิจารญาณในการอ่านเรื่องราวทั้งหมดหลังจากนี้ทุกท่านสามารถสัมผัสได้เพียงผ่านตัวอักษรเหล่านี้เท่านั้น . . .
ชายคนหนึ่งข้างหน้าผมกำลังพยายามกระซิบกระซาบอย่างแผ่วเบาอะไรสักอย่างกับใครบางคนโดยที่รอบตัวเขาไม่มีใครมีเพียงแค่ผมเท่านั้นที่ิอยู่ข้างหน้าตรงนี้ . . .
ตอนนี้เป็นอย่างไรบ้างครับ ?
(.)
สิ่งที่ผมถามไม่สามารถส่งผ่านถึงเขาได้เลยและในเวลาไม่นานเขาก็ถูกแพทย์พาตัวออกไป
อาการหลงผิด(Delusion) คืออาการที่ความคิดไม่ตรงกับความเป็นจริงในบางรายมีอาการประสาทหลอนร่วมด้วยและในหลายรายมีการพฤติกรรมที่อันตรายโดยอ้างว่ามีบางสิ่งบางอย่างสั่งให้คนเหล่านั้นกระทำและตัวผู้ป่วยก็ได้กระทำลงไปอย่างเต็มใจและสิ่งที่ไม่เหนือความคาดหมายคือผู้ป่วยรายนี้มีคดีทำร้ายร่างกายติดตัวโดยจากคำให้การผู้ป่วยกล่าวว่ามีผีหรือบางสิ่งบางอย่างบอกให้เขาทำในช่วงเวลาของการสัมภาษณ์ผมไม่สามารถเข้าใกล้ตัวผู้ป่วยได้เพราะมีความอันตรายเกินไปเมื่อเวลาครบ 5 นาทีแพทย์ผู้ดูแลก็นำผู้ป่วยออกไป
ใจความสุดท้ายที่จับได้จากผู้ป่วยที่อยู่ตรงหน้าคือและทุกครั้งที่ลงมือทำร้ายเขาจะได้ยินเสียงผู้หญิงกระซิบที่ข้างหูของเขาพูดว่า “ใช้มือของมึงสิ”
และสิ่งที่ผมสัมผัสได้จากเขามันทำให้ผมเข้าใจความทุกทรมานของผู้ป่วยที่เคยอยู่ตรงหน้าของผมตรงนี้เป็นอย่างดี
“คุณได้ยินเสียงครั้งแรกเมื่อไหร่ครับ ?” ย้อนกลับไปตอนที่เขายังอยู่ข้างหน้าผมตรงนี้
ผู้ป่วยได้เล่าเรื่องราวเมื่อตอนที่ผู้ป่วยยังเด็กถูกทำร้ายร่างกายอยู่เป็นประจำเขาต้องพบเจอกับความรุนแรงมากเกินกว่าที่เด็กคนหนึ่งจะรับได้และยิ่งนับวันความรุนแรงที่ได้รับก็ยิ่งเพิ่มพูนทวีคูณ
แพทย์ได้อธิบายให้กับผมได้ฟังว่านี่ไม่ใช่เรื่องราวลี้ลับน่ากลัวอย่างที่หลายคนคิดแต่ทว่าผมต้องรับรู้และเข้าใจถึงข้อเท็จจริงตรงหน้าที่ว่าชายที่ยืนอยู่ตรงหน้าผมเมื่อครู่คือ “ผู้ป่วยจิตเวช” ชนิดหนึ่งที่ไม่ว่าใครก็สามารถป่วยเป็นโรคนี้ได้หากได้รับการกระตุ้นที่มากพอ
“ไม่ว่าจะเป็นอาการอะไรก็แล้วแต่จะเห็นหรือได้ยินจะต้องหาให้ได้ว่ามีความผิดปกติกับสมองส่วนใดโดยจากเคสที่คุณเห็นเมื่อครู่ผู้ป่วยโดยทำร้ายตั้งแต่เด็กสมองมีการกระทบกระเทือนบริเวณขมับที่มีส่วนต่อการได้ยินอยู่” จากคำพูดของคุณหมอจึงทำให้ผมทราบถึงที่มาของอาการดังกล่าวเมื่อครู่
และเมื่อพบมีโอกาสได้พบกับจิตแพทย์ที่ดูแลบุคคลที่ได้ยินเสียงผีตรงหน้าแล้วจึงได้ใช้โอกาสนี้เล่าเรื่อง “ป่าน” ให้กับผู้เชี่ยวชาญได้ฟังโดยที่แพทย์ได้ให้คำอธิบายกับผมว่ากรณีของป่านนั้นเป็นเพียงอาการหลอนที่เกิดขึ้นได้ทั่วไปโดยที่เกิดจากความเครียดสะสมสภาพแวดล้อมที่ไม่เป็นมิตรต่อตัวป่านเองโดยเรื่องราวทั้งหมดเกี่ยวกับผีที่ผมได้ถามออกไปสังเกตได้ว่าแพทย์มักจะโยงมันไปกับอาการหรือการกระตุ้นความผิดปกติของสมองแต่ทว่ามันก็ยังมีข้อสงสัยที่ผมต้องการคำอธิบาย
“แล้วอย่างพวกเรื่องการเล่นของล่ะครับหมอที่แบบเสกนั่นเสกนี่เข้าท้องหรือที่อ้วกออกมาเป็นเส้นผม”
“มันก็คล้ายๆกับเนื้องอกแหละครับ” คุณหมอตอบผมอย่างเรียบง่ายและจากสีหน้าของผมหมอก็คงจะทราบได้ดีว่าผมไม่เข้าใจ
“มันเรียกว่าเดอร์มอยด์ (Dermoid Cyst)ครับเกิดจากการที่เซลล์เจริญเติบโตผิดที่ไม่ว่าจะเป็นเส้นผมฟันหรือว่าเล็บโดยเป็นโรคที่ต้องใช้การผ่าตัดในการรักษาครับซึ่งหลายคนอาจจะเข้าใจว่าตัวเองถูกคุณไสยแต่จริงๆแล้วมันมีโรคเหล่านี้ทางการแพทย์จริงๆที่ต้องได้รับการรักษาอย่างถูกต้อง”
หลังจากการพูดคุยกับแพทย์จบลงผมและทีมงานก็ได้โอกาสในการเฝ้าดูพฤติกรรมผู้ป่วยเป็นเวลา 10 นาทีและที่น่าสนใจหรือใน 10 นาทีที่ผมได้รับมานั้นผมได้เห็นพฤติกรรมมชวนขนลุกที่คนไข้ทำมันอยู่อย่างซ้ำๆคือการพูดคนเดียวราวกับว่ามีใครอยู่ข้างๆเขาอยู่เสมอและอาการที่อารมณ์โมโหพุ่งสูงถึงขีดสุดมาอย่างไม่ทันตั้งตัวและทำลายข้าวของอย่างบ้าคลั่งแสดงถึงความโกรธที่อยู่ภายในจิตใจ
“มันยังอยู่มันยังดูอยู่”
ภาพจำสุดท้ายของชายผู้ป่วยจิตเวชตรงหน้าผมที่บ่นพึมพำออกมาและผมคงไม่ต้องสงสัยเขาคงพูดถึงผมเป็นแน่
บทสรุปของเรื่องราวทั้งหมดที่ดูเหมือนจะไม่สามารถอธิบายได้ก็ถูกอธิบายจนหมดสิ้นกับจากทางแพทย์ผู้เชี่ยวชาญจากโรงพยาบาลสวนปรุงจังหวัดเชียงใหม่และข้อสรุปทั้งหมดคงกล่าวได้เพียงแค่ว่าเรื่องราวทั้งหมดที่เกิดขึ้นเป็นเพียงแค่เรื่องราวทางจิตเวชและแนวทางการรักษามีเพียงแค่การบำบัดโดยแพทย์ผู้เชียวชาญเท่านั้นสร้างพลังบวกให้แก่คนไข้อย่างใกล้ชิด
และถ้านี่คือความคิดเห็นของผู้เป็นแพทย์และคุณล่ะมีความคิดเห็นกับเรื่องราวเหล่านี้อย่างไร?
คุณต้องเข้าสู่ระบบก่อนเพื่อแสดงความคิดเห็น