เมื่อวานเริ่มลงคลิปยูทูบแบบจริงจังคลิปแรก เป็นความกล้าในความกลัว กลัวในที่นี้ คือ กลัวคนจะไม่ชอบ แต่ในเมื่อเราลอง research ดูแล้วว่าคลิปทำอาหารนั้นล้วนมีคนจำนวนมาก น้อยคนที่จะไม่ชอบ ยกเว้นพวกมาป่วน เราก็เลยตัดสินใจหยิบมือถือขึ้นมาถ่ายแล้วอัพลงยูทูบ
เคยมีคนแนะนำให้ทำยูทูบตอนที่เราเริ่มมาเป็นครีเอเตอร์บทความ เพราะจะว่าเป็นขาลงของบทความก็ไม่ผิดนัก แต่เรายังคิดไม่ออกว่าจะสองขา หรือจะขาเดียวเพราะเราไม่มีทีมงานเลยสักคน และตัดต่อไม่เป็นเลย
เราโหลดโปรแกรมตัดต่อวิดีโอแบบง่าย ๆ ตัดแบบง่อย ๆ แบบคนไม่มีความรู้ เอาให้ดูพอรู้เรื่อง ถึงงานจะไม่เนี้ยบเนียนกริบ แต่มันก็ไม่แย่ เราบันทึกเสียงตัวเองลงไปเป็นเสียงบรรยายให้เข้ากับภาพวิดีโอ
เราเริ่มทำยูทูบเพราะเราคิดว่าถ้าเกิดไปทำงานประจำแล้ว โอกาสจะไม่มีอีกแล้วถ้าไม่เริ่มตอนนี้ เราคงจะเหนื่อยสายตัวแทบขาด อยากล้มตัวลงบนเตียงอย่างเดียว
เราเคยอยากทำยูทูบตอนอายุ 27 ปี แต่ความฝันนี้ได้ถูกเลื่อนมาเรื่อย ๆ หลายปีแล้ว เพื่อนเราบอกว่าการตั้งปณิธานมันดีอย่างนี้ถึงจะทำไม่สำเร็จ แต่เราก็จะได้รู้ว่ามันเลื่อนมากี่ครั้งแล้ว แล้วเราจะมีแรงผลักดันให้สำเร็จมากขึ้น
ตอนนี้อายุ 30 ย่าง 31 เราเริ่มเขียนบทความเฉพาะทาง มีนายจ้าง เป็นนักเขียนฟรีแลนซ์แบบเต็มตัว ยูทูบเราก็กะจะทำจริงจัง แต่ขอเริ่มแนวอาหารก่อน เพราะตอนเขียนบทความก็เขียนแนวอาหารมาตั้งนานกว่าจะเบนไปสายหนัง เรากลัวว่าถ้าเราไม่ทำตอนนี้ ตอนอายุ 40/50/60/70 เราก็จะไม่ได้ทำ ถ้าสังขารโรยราไปก่อน สายตาไม่ดี เทคโนโลยีตามไม่ทัน เราคงไม่ได้ทำยูทูบละ
สู้ๆ ครับผม
คุณต้องเข้าสู่ระบบก่อนเพื่อแสดงความคิดเห็น