ไม่ได้อ่านหนังสือแปลดี ๆ นานแล้ว เรารู้จักหนังสือ 'อย่ายอม' จากรายการ Readery Podcast ใน youtube แล้วรู้สึกว่าอยากอ่านหนังสือเล่มนี้มาก เกลนน็อน ดอยล์ ผู้หญิงคนนี้เป็นคนที่ฉลาดและมหัศจรรย์มาก ๆ ความคิดของเธอไม่เหมือนใคร อ่านแล้วอยากตบเข่าฉาดว่าโดนใจมาก เธอสามารถเลือกใช้คำและการเปรียบเปรยได้เฉียบ ทุกตัวอักษรเห็นออกมาเป็นภาพ เป็นฉาก ๆ เลย
'อย่ายอม' หรือ Untamed ก็คือหนังสือสอนหญิงยุค 2021 ที่ผู้หญิงจะเลิกศิโรราบต่อการบังคับให้เธอต้องเป็นอย่างนั้นอย่างนี้ เกลนน็อนเปรียบตัวเองเหมือนเสือชีตาร์ที่มีสัญชาตญาณดุร้าย เป็นนักล่า หิวตลอดเวลา แต่ถูกสังคมทำให้สิ้นลายเป็นเสือจ๋อง ๆ รอกินสเต็กในสวนสัตว์ ก็เหมือนเด็กผู้หญิงหลาย ๆ คนที่เคยมีความสุขมากในวัยเด็ก แต่พอเริ่มโตก็ต้องเข้าสู่กระบวนการกุลสตรี ต้องเป็นผู้หญิงที่ดี เป็นแม่ศรีเรือน ต้องรักผู้ชาย เป็นแม่ที่ดี รวมถึงต้องมีความเป็นหญิงเต็มเปี่ยม นุ่มนวล อ่อนหวาน ไม่ก้าวร้าว ไม่โต้เถียง เพราะเราถูกกดทับจนชิน จนเราต้องใช้ความกล้าหาญอย่างมากกว่าจะปลดปล่อยตัวเองให้เป็นอิสระ
ในหนังสือจะมีวิธีการปลดแอกเป็นขั้นตอนให้ผู้หญิงทุกคนได้ไปฝึกกันทีละเล็กทีละน้อย เกลนน็อนยังบอกด้วยว่าผู้ชายเองก็ตกเป็นเหยื่อของความเป็นชายอุดมคติเหมือนกัน การที่ผู้ชายร้องไห้ไม่ได้มัน toxic มาก ทำให้ผู้ชายรู้สึกโดดเดี่ยว เก็บกดกว่าผู้หญิง เราจะสังเกตได้ว่าในหน้าข่าวมีผู้ชายที่ถูกรังแกในงานรับน้องเพราะดูไม่เข้มแข็ง ผู้ชายโกรธแต่ร้องไห้ไม่ได้เลยแสดงออกด้วยการใช้ความรุนแรงแทน ผู้ชายที่ถูกสอนว่าผู้หญิงเป็นวัตถุทางเพศและอยู่ต่ำกว่า จึงก่อให้เกิดคดีข่มขืนมากมาย
นอกจากนี้เกลนน็อนยังเล่าประสบการณ์ของตัวเองที่เคยเป็นโรคบูลีเมีย เพราะกลัวอ้วนแล้วไม่สวย จนต้องเข้ารับการบำบัดตั้งแต่ 10 ขวบ ถึงแม้เธอจะมีสามีแล้ว แต่เธอก็เลือกฟังเสียงหัวใจว่าเธออินกับผู้หญิงมากกว่า และเลือกทางที่เธอพอใจเพื่อเป็นตัวอย่างให้ลูกสาวไม่ต้องทนกับความคาดหวังของคนอื่น เกลนน็อนเป็นพ่อแม่ lgbtqa+ ที่สอนลูกได้ดีมาก ๆ เราจะเห็นการสอนลูกทุกช่วงวัยของเธอ เกลนน็อนสอนลูกสาวให้กล้าตั้งคำถามกับความอยุติธรรมของสังคม รูปร่างหน้าตาของผู้หญิงในแมกกาซีนที่ไม่ใช่ของจริง เพราะผู้หญิงมีรูปร่างหน้าตาสีผิวที่หลากหลายกว่าบนแมกกาซีน ตอนที่ทิชลูกสาวของเธอบ้าอนุรักษ์สิ่งแวดล้อมช่วยหมีขั้วโลก เกลนน็อนเอือม ๆ หมีขั้วโลกแล้วแต่ก็สนับสนุนลูกต่อไป ตอนนี้ตลกและได้ข้อคิดมาก ๆ สิ่งที่เราชอบก็คือ เธอก็สอนลูกชายให้ปฏิบัติกับผู้หญิงอย่าเท่าเทียม สอนให้ลูกชายช่วยน้องสาวทำงานบ้าน ไม่ใช่ห่วงแต่การสอบของตัวเอง เพราะถ้าเขาทำเรื่องนอกบ้านได้ดีแต่ไม่ดูแลคนในบ้าน สิ่งที่เขาทำนอกบ้านก็ไม่มีค่าอะไร ดีมากจนเก็บไปสอนลูกหลานผู้ชายเลยว่าหน้าที่ล้างจานเป็นของทุกคน ไม่ใช่สมาชิกผู้หญิงเท่านั้นนะ
เกลนน็อนพูดถึงประเด็นเรื่องเหยียดเชื้อชาติได้น่าสนใจ เธอบอกว่าบางคนก็ไม่รู้หรอกว่าในใจของตัวเองเหยียดผิวอยู่ แต่ก็อำพราง แสดงออกตรงข้ามเหมือนรณรงค์มาก ๆ ถ้าเรายอมรับตัวเองว่าเรามีอคติ เราจะได้แก้ไขถูกจุดเสียที คนบางคนได้รับสารพิษจากอคติและเป็นคนเหยียดเสียเอง แต่ก็มีคนบางกลุ่มที่เหยียดในใจแบบไม่รู้ตัว เกิดจากการสั่งสอนตั้งแต่เด็ก หยั่งรากลึกอยู่ในสังคม แต่พอรู้ตัวแล้วก็พร้อมจะแก้ไข กับคนอีกกลุ่มคือคนที่ถูกเหยียดเชื้อชาติและเขาก็อยากจะโต้แย้ง เกลนน็อนอยากให้คนผิวขาวติดตามข่าวสารและตรองดูว่าจริงหรือไม่ สิ่งที่รับรู้ผ่านสื่ออยู่ทุกวัน ถ้าอยากรู้ว่าคนที่ถูกเหยียดเชื้อชาติจริง ๆ แล้วเป็นยังไง ก็ลองเปิดใจฟังพวกเขาดู เขาพูดถึงตัวเองว่ายังไงบ้าง ประวัติศาสตร์ที่เราเรียนกันเขียนโดยคนผิวขาวที่มีอคติบังตามากมายเต็มไปหมด
วิธีของเกลนน็อนเราก็เชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง คือเราเชื่อว่ารสนิยมทางเพศควรเปิดกว้าง และคนเราก็ควรจะไม่ปิดกั้นทุกเพศ ทุกเชื้อชาติศาสนา เราสามารถมีความรักและความเมตตาต่อกันได้ แต่การออกจากกรงขังซึ่งก็คือจารีตนั้นยังต้องดูเงื่อนไขของแต่ละคนด้วย อย่างเกลนน็อนเองก็ออกมาได้ตอนอายุ 40 ปี เป็นเพราะเกลนน็อนประสบความสำเร็จเป็นนักเขียนเบสต์เซลเลอร์แล้ว ได้รับการยอมรับจากสังคมถึงเธอจะเปิดตัวเป็นเลสเบี้ยนก็มีคนโอบกอดเธอ เกลนน็อนเป็นผู้มีอิทธิพลต่อสังคมจึงได้ไปออกรายการโอปราห์ วินฟรีย์ การออกจากกรงของเกลนน็อนเป็นแม่เสือชีตาร์จึงเหมือนโรยกลีบกุหลาบ แต่ถ้าคุณยังไม่ประสบความสำเร็จ การทำตัวผิดจากการเป็นหญิงหรือชายที่ดีอาจก่อให้เกิดผลเสียมากกว่าผลดี ความหมายของเราคือผู้ชายหรือผู้หญิงไม่จำเป็นต้องเข็มแข็ง อ่อนแอได้ แต่ถ้าเราทำตัวไม่เชื่องต่อกฎระเบียบ ป่าเถื่อนตามสัญชาตญาณ เราอาจจะหลงทางจากเป้าหมายของเราได้ เราอาจจะเลือกเฉพาะเหตุการณ์ที่เกี่ยวกับฉพาะเรา ถ้าส่งผลกระทบต่อคนอื่นมาก ๆ เพราะความดื้อ ความไม่ยอมของเรา เราก็ไม่น่าจะมีความสุขแบบเกลนน็อน เพราะเกลนน็อนเธอโตแล้ว เธอรู้ลิมิตของตัวเองว่าจะกร้านก๋ากั๋นได้แค่ไหน
อยากให้ลองไปอ่านเล่มนี้กันนะคะ มีอีกหลายบทที่ดี ๆ เช่น เรื่องเกาะ เป็นทัศนคติเรื่องคู่รักเพศเดียวกันของแอ็บบี้แฟนเกลนน็อนค่ะ เรื่องของการยอมรับลูกที่เป็นเกย์ของคนเป็นพ่อเป็นแม่ มันเป็นหนังสือที่ลึกซึ้งมาก ๆ แต่มีวิธีการเขียนแบบ Chic Lit แซ่บ ๆ แบบนิยายบริดเจ็ต โจนส์ไดอารี่
บรรณานุกรม
เกลนน็อน ดอยล์. อย่ายอม.แปลโดย K.D. จาก Untamed . กรุงเทพฯ: อมรินทร์ฮาวทู, อมรินทร์พริ้นติ้ง แอนด์ พับลิชชิ่ง, 2564. (326 หน้า).
คุณต้องเข้าสู่ระบบก่อนเพื่อแสดงความคิดเห็น