ความผูกพันระหว่างคนกับสัตว์เลี้ยง
ไม่ค่อยได้ใส่ใจดูแลเป็นพิเศษ จนกระทั่งได้ลูกสุนัขมา 1 ตัว จากพี่ที่ทำงาน เจ้าไข่เจียวเป็นชื่อที่เราตั้งให้สุนัขตัวนั้น เจ้าไขจียวเป็นสุนัขตัวผู้ นิสัยขี้อ้อน กินเก่ง ให้อะไรไปก็กินหมด ถ้าเราอยู่บ้าน อาหารจัดเต็มครบสามมื้อ (แอบให้ไม่ให้แม่รู้เดี๊ยวโดนบ่น) จับหาเห็บหาหมัด อาบน้ำให้ประจำ จนคนที่บ้านแปลกใจและแซวว่าเราเป็นทาสเจ้าไข่เจียวไปซะแล้ว
จนมาวันหนึ่งเจ้าไข่เจียวซึมๆไป ไม่วิ่งตาม ไม่เล่นเหมือนที่เคยทำอยู่เป็นประจำ แต่ก็ยังกินอะไรได้ปกติ เราก็ไปทำงานตอนเช้า ตอนเย็นกลับมา เจ้าไข่เจียวยังกระดิกหางและยืนมองเรา แต่ไม่กระโจนเข้าใส่เหมือนทุกครั้ง เราก็ไม่ได้เอะใจอะไรเลย
เช้าวันต่อมา เจ้าไข่เจียวก็ยังกินอะไรได้ปกติ กินแล้วก็ไปนอน ไม่เล่น ไม่ซน เราก็เอะใจแล้วหล่ะ แต่ด้วยความที่รีบไปทำงานและเห็นเจ้าไข่เจียวยังกินข้าวได้ จึงไม่ได้ใส่ใจอะไรเท่าไร ก่อนไปทำงานเดินไปลูบหัวเจ้าไข่เจียวแล้วบอกว่าเย็นนี้กลับมาเจอกันนะ เจ้าไข่เจียวหันมามองแล้วกระดิกหางให้
เลิกงานกลับมาบ้าน เจ้าไข่เจียวนอนนิ่งอยู่ในห้องน้ำ ตาปิดสนิท ที่ก้นมีอุจาระเป็นน้ำสีแดงๆ ส่งกลิ่นเหม็น ไหลเป็นทางยาว มีแมลงวันตอม เราใจไม่ดีโทรหาแม่ หันไปมองเจ้าไข่เจียวยังหายใจอยู่ แต่หายใจรวยริน แม่บอกดี๊ยวกลับมาจะได้ช่วนพากันไปหาหมอ แต่ใจเราคิดว่าไม่ทันแล้วหล่ะ ระหว่างรอแม่กลับมา เรานั่งยองๆแล้วลูบหัวเจ้าไข่เจียว แล้วบอกว่าไม่ไหวก็ไปเถอะลูกจะได้ไม่ต้องทรมาน เจัาไข่เจียวรับรู้ลืมตาแล้วหันมามอง ก่อนจะจากไปอย่างสงบ เราน้ำตาไหลด้วยความสงสาร มารู้ทีหลังว่าเจ้าไข่เจียวลำไส้อักเสบ
จึงอยากบอกกับคนที่เลี้ยงสุนัขแมว ให้สังเกตให้ดี ถ้าสัตว์เลี้ยงของคุณมีอาการซึม ไม่เล่น ไม่ซน ให้รีบพาไปหมอทันที จะได้ไม่เกิดเรื่องเศร้าแบบเรา
คุณต้องเข้าสู่ระบบก่อนเพื่อแสดงความคิดเห็น