อำแดงอยู่ เป็นบุตรของนายจีนเอี่ยมและอำแดงพุ่ม อำแดงอยู่มีชีวิตอยู่ในช่วงรัชกาลที่ ๕ ซึ่งทั้งยายและแม่ของอำแดงอยู่นั้น เป็นข้ารับใช้ในห้องเครื่องเสวยในพระบรมมหาราชวัง ทำให้อำแดงอยู่ได้รับการถ่ายทอดวิชาการทำเครื่องเสวยคาวหวานในวังเช่นกัน ครั้นเมื่ออำแดงอยู่เติบใหญ่ได้เข้าเป็นข้ารับใช้ในห้องเครื่องด้วยเช่นกัน ภายใต้สังกัดของท้าวพิพัฒโอชา
พออายุเข้า 17 ปี อำแดงอยู่ได้พบรักกับหม่อมราชวงค์สริและแต่งงานใช้ชีวิตฉันผัวเมีย แต่ทว่าเมื่ออยู่กินกันไปได้ราว 2 ปีกว่า ๆ ชีวิตการแต่งงานของอำแดงอยู่กลับไม่ราบรื่น มีเรื่องทะเลาะเบาะแว้งกันอยู่ตลอดเวลา จึงเป็นเหตุให้อำแดงอยู่หนีไปอยู่กับเจ้านายเก่าในพระบรมมหาราชวัง
ต่อมาโชคชะตาได้นำพาอำแดงอยู่พบรักครั้งใหม่อีกครั้งกับหลวงแผลงสท้าน ซึ่งตัวของหลวงแผลงสท้านเองก็พึ่งพอใจในตัวอำแดงอยู่มิใช่น้อย จึงไม่รอช้ารีบทูลขออำแดงอยู่จากสมเด็จพระนางเจ้าโสมนัสวัฒนาวดีในรัชกาลที่ ๔ ให้ประทานอำแดงอยู่เป็นเมียและพากันย้ายไปอยู่ที่บ้านริมคลองคูเมือง (ย่านพิพิธภัณฑ์สถานแห่งชาติ หอศิลป์ในปัจจุบัน)
ชีวิตรักครั้งใหม่ของอำแดงอยู่มีความสุขดีเรื่อยมา อยู่กินกับหลวงแผลงสท้านนานถึง 20 ปีเศษ ทว่าเหมือนบุญมีแต่กรรมบัง ทั้งอำแดงอยู่กับหลวงแผลงสท้านสูญเสียลูกตั้งแต่ยังเยาว์ทั้งหมด ทำให้ชีวิตของอำแดงอยู่ต้องทนเหงา เปล่าเปลี่ยวใจในเรือน ตัวของหลวงแผลงสท้านเอง ก็ต้องออกไปราชการบ่อย ๆ จนไม่มีเวลาอยู่กับอำแดงอยู่ซะเท่าไหร่
ต่อมาหลวงแผลงสท้านได้ทำความดีความชอบ ได้เลื่อนยศเป็น พระบรรฤาสิงหนาท มีตำแหน่งดูแลกำกับชาวห้องเครื่องเสวยฝั่งวังหน้า อำแดงอยู่จึงพลอยได้เลื่อนขั้นขึ้นเป็นฐานะคุณนาย และมีข้ารับใช้หญิงชายมากมายในเรือนไปด้วย ยิ่งได้อวยยศมาก ยิ่งทำให้ตัวคุณพระเองต้องรับภาระหน้าที่เพิ่มขึ้นไป ทำให้ตัวของอำแดงอยู่ยิ่งเหงาและไร้ชีวิตชีวา หลัง ๆ อำแดงอยู่จึงหันไปดับทุกข์ด้วยการดื่มเหล้า จนมัวเมาและไปกระตุ้นราคะความใคร่เข้าจนได้ วันหนึ่งอำแดงอยู่ได้เกิดอาการพิศวาสทาสในเรือนเบี้ยชื่อ อ้ายไฮ้เข้า จึงเรียกทาสคนนี้ขึ้นมาบำบัดความใคร่ที่เร้าร้อนอยู่ในร่างกายเสีย และสั่งให้ทาสทุกคนปิดวาจาให้สนิท หาไม่จะทำการลงโทษถ้าเรื่องนี้ถูกแพร่ออกไป
กามอารมณ์ในภวังค์ของราคะนี้ไม่อาจหยุดลงไป ทั้งตัวของคุณนายและทาสอ้ายไฮ้ ลอบทำชู้ เสกสมเรื่องบัดสีบัดเถลิงนี้นานถึง 2 ปีกว่า โดยที่คุณพระไม่รู้เรื่องเลยสักนิด พักหลัง ๆ ตัวทาสอ้ายไฮ้เองก็ติดในวังวนของกามอารมณ์และลอบหลับนอนทำชู้กับทาสด้วยกันชื่อ อีเกลี้ยง
เมื่อราคะไม่อาจถูกยับยั้งได้ ความจริงที่อำแดงอยู่ปกปิดไว้จึงถึงวันที่จะเปิดเผยออกมา ในเดือน 8 ขึ้น 5 คำ พ.ศ. 2424 พระบรรฤาสิงหนาทได้ออกไปราชการแต่เช้าตรู่ เหมือนปกติทุกวัน อำแดงอยู่ไม่รอช้าเรียกอ้ายไฮ้เข้าไปบำบัดความใคร่ที่อัดแน่นไปเต็มทั่วร่างกายเหมือนครั้งก่อน ๆ แต่ทว่าครั้งนี้โชคร้ายพระบรรฤาสิงหนาทดันหวนกลับเรือน แล้วพบกับความจริงที่ถูกปกปิดไว้
เมื่อความลับถูกเปิดออก อำแดงอยู่ถูกตีด้วยร่มฝรั่งเพียงแค่หนึ่งที ผิดกับทาสอ้ายไฮ้ที่ถูกมัดมือ มัดเท้า เอาหวายลงหลัง 50 ที และโดนล่ามในห้องครัวไฟอีก 5 วัน พระบรรฤาสิงหนาทเสียความรู้สึกกับอำแดงอยู่มิใช่น้อย แต่เพราะรักจึงไม่ลงโทษเมียไปมากกว่านี้ หลังจากเกิดเรื่องแทนทีอำแดงอยู่จะสำนึกและปล่อยเรื่องนี้ให้ผ่านไปเงียบ ๆ อำแดงอยู่กลับหาตัวการที่ปล่อยข่าวเรื่องอ้ายไฮ้ สืบไปสืบมาจนเริ่มระแคะระคายทาสชื่ออีเกลี้ยง ว่าเหมือนจะลอบทำชู้กับอ้ายไฮ้เช่นกัน เมื่อไปหาความจริงจากอีเกลี้ยง มีรึที่อีทาสคนนี้จะยอมรับ อำแดงอยู่คาดคั้นอีเกลี้ยงจนโมโหเป็นฟื้นเป็นไฟ คว้าไม้กระหน่ำทุบตีกว่า 10 ที
ด้านอีเกลี้ยงก็แค้นที่ตนถูกตีจนเจ็บร้าวไปทั้งตัว จึงแอบย่องไปล้างแค้นที่อ้ายไฮ้แทน ในตอนกลางคืนนั้นอีเกลี้ยงแอบเข้าไปล้วงเจ้าหนอนของอ้ายไฮ้แล้วบีบจนสุดแรง จนอ้ายไฮ้ตื่นและร้องด้วยความเจ็บปวด
รุ่งเช้าอ้ายไฮ้ร่ำร้องหาคุณนายและฟ้องเรื่องที่อีเกลี้ยงเข้าไปทำร้ายของสงวน เมื่อคุณนายทราบเรื่องจึงไม่รอช้า เรียกอีเกลี้ยงมาสอบความ แต่ก็เช่นเดิมอีเกลี้ยงปฏิเสธเรื่องนี้ ทั้งตัวคุณนายและอีเกลี้ยงเองก็คุยไปคุยมาจนพานกลายเป็นทะเลาะโมโหยกใหญ่ ตัวอีเกลี้ยงเองก็แค้นคุณนายมาก จึงตะโกนใส่หน้าคุณนายว่าอ้ายไฮ้เองก็ลอบหักหลังคุณนาย เล่นเป็นชู้กับตนเช่นกัน ความบรรลัยจึงเกิดขึ้นเมื่อคุณนายได้ยินคำนี้บาดใจนี้ ก็โมโหรุนแรงและแสดงความหึงหวงออกหน้าออกตา จับอีเกลี้ยงมาเฆี่ยนตีซ้ำ ๆ จนบ่ายคล้อยความแค้นของคุณนายยังไม่หายไป จึงสั่งให้ทาสคนอื่นนำไม่ขีดไฟมาเผาขนที่ลับของอีเกลี้ยงและนำตัวไปล่ามไว้
ต่อมาอำแดงติ้น แม่เลี้ยงของอีเกลี้ยงมาเยี่ยมที่เรือนของพระบรรฤาสิงหนาท พบอีเกลี้ยงถูกกระทำชำเราอย่างหนัก จึงเอาความไปฟ้องพระบรรฤาสิงหนาทที่วังหน้า แต่ตัวคุณพระเองติดงานราชการจึงไม่สามารถชำระความได้ จึงบอกให้อำแดงติ้นกลับไปก่อน เดี๋ยวจะไปจัดการความนี้ให้ ทว่าอีเกลี้ยงชะตาถึงฆาตตายอย่างอนาถ อีเกลี้ยงถูกคุณนายถีบตกบันไดไปกระแทกกับศิลาปูน แขนซ้ายหัก จนทนพิษบาดแผลไม่ไหวขาดใจตายในที่สุด ตัวคุณนายพอรู้ว่าอีเกลี้ยงตายก็สั่งและกำชับให้ทาสทุกคนปิดปากให้สนิท นำศพใส่เรือพายไว้ก่อนและไปแจ้งข่าวกับพระบรรฤาสิงหนาทว่าอีเกลี้ยงเป็นไข้ตาย เมื่อพระบรรฤาสิงหนาทกลับมาถึงเรือนก็ไม่ได้สืบความ เปิดดูศพแต่อย่างใด สั่งเพียงให้นำศพไปไว้ที่วัด
เมื่อถึงวัดตามปกติแล้วสัปเหร่อจะต้องทำการชันสูตรศพก่อนทำการเข้าพิธีสวด ทาสที่นำศพอีเกลี้ยงไปก็เลิ่กลั่กไม่ยอมให้เปิดศพดู สัปเหร่อจึงแจ้งว่าหากไม่เปิดดูก็ไม่สามารถฝังให้ได้ ไปกี่วัดก็ได้คำตอบเดิม ๆ คือต้องเปิดศพดูก่อน คุณพระจึงส่งขุนวิเลศสังหารไปจัดการเรื่องนี้ เมื่อเปิดศพดูถึงกับตกใจเพราะพบว่าศพอีเกลี้ยงมีลักษณะที่ผิดแปลก มีบาดแผลช้ำหลายที่เช่น หน้าอกบวมโต หูช้ำบวมโลหิต กระดูกต้นแขนหัก และบางบาดแผลยังมีเลือดซึมอยู่ ซึ่งเป็นการตายที่ผิดปกติไม่สามารถฝังให้ได้
ความเรื่องนี้ถูกกราบบังคมทูลต่อพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว ให้ทรงตัดสินความ ตระลาการสอบสวนอย่างละเอียดจนข้อสรุปว่า อำแดงอยู่ผิดจริง ให้ริบทรัพย์ทุกอย่างของอำแดงอยู่ให้หมดและนำตัวไปเฆี่ยน 3 ยก (90ที) และลงโทษผู้ที่มีส่วนเกี่ยวข้องให้หมด ส่วนทาสบำเรอรักอ้ายไฮ้มีความผิดฐานเป็นชู้ แต่ถูกลงโทษไปก่อนหน้านี้แล้ว และไม่ได้มีส่วนร่วมในการฆ่าอีเกลี้ยง อ้ายไฮ้จึงรอดพ้นข้อกล่าวหานี้ไป
ด้านอำแดงอยู่หลังจากโดนเฆี่ยนตีแล้ว ก็ถูกนำไปประหารที่วัดโคก ก่อนการประหารอำแดงอยู่ถูกมอมยาให้มีอาการซึมเพื่อไม่ให้ขัดขืนหรือเกิดความกลัว เฮือกสุดท้ายก่อนเพชฌฆาตจะตัดหัว อำแดงอยู่ตะโกนลั่นขึ้นว่า “ฆ่าฉันเร็วๆ ฆ่าฉันเร็วๆ” ดาบฟันเข้าหัวอำแดงอยู่ขาดกระเด็นกลิ้งไปกับพื้น และนำถูกไปเสียบประจาน ทั้งคนรู้จักและญาติพี่น้องของอำแดงอยู่ไม่มีผู้ใดแสดงความเห็นใจหรือสงสารเลยแม้แต่คนเดียว............
คุณต้องเข้าสู่ระบบก่อนเพื่อแสดงความคิดเห็น