เพราะได้รับบาดเจ็บจากการเก็บทุเรียน นั่นคือ1ในเหตุผลที่ทุเรียนมีราคาแพง...

สิ่งที่วอลเลซเห็นและได้ยินในหมู่เกาะมาเลย์ถูกบันทึกไว้ในหนังสือ "Malay Islands Natural Science Expeditions" (จาก Wikimedia) เขาถึงกับยกย่องทุเรียนว่าเป็นราชา แต่วอลเลซยังอธิบายอย่างชัดเจนถึงอันตรายของผลไม้ชนิดนี้

หลังจากที่ผลไม้เริ่มสุก มันจะตกลงมาแทบทุกวันหรือทุกชั่วโมง กระทบกับผู้คนที่เดินผ่านไปมาใต้ต้นไม้เป็นระยะๆ เมื่อทุเรียนตกลงมาจากฟากฟ้ากระทบบุคคล บาดแผลจะดูไม่เบาเกินไป และหนามแข็งมักฉีกผิวหนังและเนื้อมนุษย์ หัวหน้าคณะที่โดนทุเรียนหล่นใส่หัว คิดว่าจะเสียชีวิต แต่โชคดีที่ไม่มีอะไรเกิดขึ้น  ผลทุเรียนที่แข็งกระด้างและการเก็บก็ต้องใช้วิธีการที่แตกต่างกัน หลังจากวิดีโอการเก็บทุเรียนได้รับความนิยมบนอินเทอร์เน็ต ชาวเน็ตก็เริ่มเคารพทุเรียนทุกคำมากขึ้น

ทุเรียนขนาดใหญ่ถูกตัดออกจากกิ่งแล้วพุ่งไปที่พื้นด้วยความเร็วสูงจากนั้นจึงใช้กระสอบเก็บทุเรียน ความจริงแล้ววิธีการเก็บทุเรียนนั้นแตกต่างกันไปตามประเทศและภูมิภาคและนิสัยการกินก็แตกต่างกัน

โดยอาจจะแบ่งทุเรียนโดยรสนิยมออกเป็น 2 ประเทศ

ประเทศแรก คือ ประเทศไทยเป็นตัวแทน ประเทศที่สองคือประเทศมาเลเซีย 

แม้ว่าประเทศไทยและมาเลเซียจะมีพรมแดนติดกัน แต่ก็มีความแตกต่างกันมากในการปฏิบัติต่อทุเรียนของทั้งสองประเทศ

 

ชาวไทยเรานิยมเนื้อแข็งด้านนอกและด้านในนุ่ม มีรสหวานปานกลาง ซึ่งต้องมีเนื้อสัมผัสที่เคี้ยวหนึบ

ขณะที่ชาวมาเลเซียชอบเนื้อที่นุ่ม นุ่ม หวานแต่ขม

 

ความต้องการบริโภคเนื้อทุเรียนทั้งสองแบบนี้ยังเป็นตัวกำหนดวิธีการเก็บทุเรียนในท้องถิ่นในระดับหนึ่งอีกด้วย

ดังนั้นทุเรียนไทยต้องเก็บเกี่ยวแล้วบ่มจนสุก ในขณะที่ทุเรียนมาเลเซียต้องสุกบนต้นไม้และร่วงหล่นตามธรรมชาติ เช่น ทุเรียนแบล็คธอร์น ปีนัง มาเลเซีย ทุเรียนที่ร่วงจากต้นโตเต็มที่ ผลสุกเต็มที่ กลิ่นหอมแรง ส่วนเนื้อ (แอริล) อิ่มพอใช้ นิ้วกดเนื้อจะนิ่ม แต่จะไม่ติดกับมือของคุณ

มาเลเซียยึดถือหลักการที่ว่าความสุกงอมตามธรรมชาตินั้นดีที่สุด และเชื่อว่าการกินแบบไทยนั้นไร้ซึ่งจิตวิญญาณ อุตสาหกรรมการท่องเที่ยวของมาเลเซียมักใช้การเขียนคำโฆษณาที่งดงามว่า “ทำได้แค่รอให้มันร่วง ไม่ต้องเลือกเอง” เพื่อให้ทุเรียนที่สุกเองนั้นมีต้นกำเนิดอันสูงส่ง

แล้ว....ทุเรียนมาจากต้นไม้ถึงปากคุณได้อย่างไร? คนไทยชอบเก็บจากต้น ซึ่งแตกต่างจากลักษณะของทุเรียนแต่ละชนิดเช่นกัน..ทุเรียนเป็นผลไม้เมืองร้อนทั่วไป เมื่อเก็บเมื่อใกล้สุก เนื้อจะเปลี่ยนไปอย่างมากเนื่องจากการหายใจ และโดยทั่วไปจะมีรสหวาน นุ่มขึ้น และมีกลิ่นหอมมากขึ้น วิธีการเลือกนี้ช่วยอำนวยความสะดวกในการขนส่งทุเรียนทางไกลและระยะยาว ดังนั้นในการค้าระหว่างประเทศส่วนใหญ่ ทุเรียนไทยจึงใช้ผลไม้ที่เก็บเป็นหลัก

ส่วนของมาเลเซีย ความสมบูรณ์ของการเก็บขึ้นกับพื้นที่ขาย ถ้าขายในท้องที่หรือขายในพื้นที่ใกล้ๆก็เก็บได้ค่อนข้างสูง เช่น ลูกสุก หรือ ทุเรียนใกล้สุกเต็มที 8-9 ลูก เนื่องจากใช้เวลาขนส่งสั้น จึงเก็บในช่วงเช้าของวันเดียวกัน จึงสามารถจัดส่งไปยังแผงขายผลไม้ได้ภายใน 1 วัน และขายหมดภายใน 2-3 วัน ทุเรียนจะไม่เน่าเสียและไม่สูญเสียมูลค่าของสินค้า หากส่งออกไปยังจีนหรือประเทศอื่น ๆ ที่ห่างไกล ระยะเวลาในการเดินทางค่อนข้างนาน และการเลือกโดยทั่วไปจะเลือกต้นที่มีอายุประมาณ 8 ปี เพื่อรักษาความสมบูรณ์ คุณภาพและความสดของทุเรียน ระหว่างการขนส่ง มี 2 ประเด็นสำคัญที่ไม่อาจละเลยได้ หนึ่ง คือ การหายใจของทุเรียนเอง และ อีกอย่างคือการเติบโตของแบคทีเรีย

ระหว่างการขนส่งทุเรียน สิ่งสำคัญที่สุดคือการรักษาความสดใน 2 ประเด็นนี้ การเก็บด้วยอุณหภูมิต่ำจึงมีความจำเป็นอย่างยิ่ง โดยผ่านตู้ขนส่งที่เย็นจัด อุณหภูมิจะลดลงเหลือประมาณ 10~15°C เพื่อให้อัตราการหายใจของเนื้อทุเรียนลดลงอย่างมาก ทั้งยังสามารถชะลอการสืบพันธุ์และการขยายตัวของแบคทีเรียได้อีกด้วย ระหว่างขนส่งควรปรับอุณหภูมิตามสถานะของทุเรียนให้ทันเวลา ทุเรียนยังต้องผ่านการฆ่าเชื้อก่อนบรรจุลงในภาชนะด้วย

วิธีการหลักคือการแช่ผงขมิ้นลงในน้ำยาฆ่าเชื้อราแล้วระบายอากาศหรือเป่าให้แห้ง เปลือกทุเรียนจะเกิดฟิล์มฆ่าเชื้อแบคทีเรียบางๆ เพื่อลดการแพร่พันธุ์และการแพร่กระจายของจุลินทรีย์บนเปลือกทุเรียน

ที่เหลืออยู่บนพื้นผิวเป็นผงขมิ้น ทุเรียนเมื่อเก็บก่อนครบกำหนดจะไม่สุกไม่มีกลิ่นและรสชาติ ประเทศไทยเรา มีข้อกำหนดทางกฎหมายที่ชัดเจน ถ้าคุณ เลือกและขายทุเรียนที่คัดล่วงหน้าและลดคุณภาพของทุเรียน คุณอาจถูกตัดสินจำคุก 3 ปี และปรับ 60,000 บาท แต่ที่จริงแล้วสวนผลไม้หลายแห่งบางครั้งก็เก็บทุเรียนที่ยังไม่สุกก่อนเพื่อจะได้ออกสู่ตลาด และขายได้ราคาดี.

ความซวยเมื่อไส้ทุเรียนดิบที่อัดแน่นด้วยเนื้อที่ดิบ กรอบ รสจืด ไม่หวาน อย่ามองที่ผิวทุเรียนและดูที่เนื้อหนา คุณต้องระมัดระวังเป็นพิเศษในการเก็บ เช่นก่อนตัด ต้องระวังอย่าให้ทุเรียนตากฝนแล้วเก็บมาตาก มิฉะนั้นจะเพาะพันธุ์แบคทีเรียได้ง่าย

งานเก็บมักจะพบคนงานที่มีประสบการณ์...ดังนั้นหากมีโอกาสในการเก็บ เมื่อคนงานตัดมัน ให้ใช้กระสอบรับมันไว้ และคุณต้องไม่ให้ตกลงไปที่พื้นได้โดยตรง เพราะการตกลงไปที่พื้นจะทำลายหนามผล และเพิ่มความเสี่ยงที่แบคทีเรียจะเข้าไปได้ การเก็บทุเรียนจึงค่อนข้างอันตราย เนื่องจากไม่มีวิธีการปฏิบัติงานที่แน่นอน(วิธีเก็บเกี่ยวขึ้นอยู่กับแต่ละท้องถิ่น) ทุกปี คนงานจึงได้รับบาดเจ็บจากการเก็บทุเรียน ดังนั้นจึงเป็นการที่มันจะสมเหตุสมผลที่ทุเรียนต้องมีราคาแพง......