เราเริ่มจากการเก็บ "แมวสลิดส้ม" จากข้างทางมาเลี้ยงเป็นตัวแรกเมื่อ 8 ปีก่อน จากนั้นเราก็เก็บแมวมาเลี้ยงอีก กระทั่งที่บ้านมีแมวที่เก็บมารวม 5 ตัว สองตัวสุดท้ายคือ "เก๋ากี้" แมวตัวผู้ และ "บาร์บี้" แมวตัวเมีย ที่ซนมากจนเราเลือกที่จะเรียกนางว่า "บู้บี้" ซึ่งสมกับความซนของนาง ทั้งสองตัวเป็นแมวตัวเล็ก ๆ ที่ถูกแม่ทิ้งไว้ ผอมโซ ดูแล้วไม่น่าจะรอดถ้าไม่เก็บมาดูแล ซึ่งเราก็เลี้ยงมาจนเติบโตจนดูไม่ออกแล้วว่าเคยผอมโซมาก่อน เราตั้งใจพาเจ้าทั้งสองตัวไปทำหมัน แต่ด้วยสถานการณ์โควิดที่แพร่ระบาด ทำให้เราผลัดวันประกันพรุ่งจนในที่สุด "บู้บี้" ก็ท้อง 3 เดือน จากฝีมือของ "เก๋ากี้" ที่ไปตกลงปลงใจเป็นแฟนกันตอนไหนก็ไม่รู้ แต่ต่อมาก็คลอดลูกน้อยมาสองตัว
เราไม่รู้ว่าในความเป็นพ่อแม่ลูก "แมว" จะมีความสัมพันธุ์กันแบบไหน พ่อจะดูแลลูกหรือเปล่า หรือว่าจะไม่เกี่ยวข้องกันอีก แต่วันหนึ่งเราก็ได้เห็น "เก๋ากี้" ผู้เป็นพ่อ ทำหน้าที่ของพ่อ ในช่วงวัยที่ลูกเริ่มจะเดินซุกซนได้ "เก๋ากี้" ก็คอยนั่งจ้องว่าลูกจะไปทางไหน และเมื่อเห็นว่าลูกจะตกจากที่สูง (ไม่มากนัก) เพราะตัวยังเล็ก ๆ ยังปีนสูงไม่ได้ "เก๋ากี้" ก็จะค่อยดัน ๆ ลูก ให้กลับไปทางเก่า และเมื่อมีช่วงเวลาที่ลูกเข้ามาเคล้าคลอ "เก๋ากี้" ก็เลียขน กอดรัดฟัดเหวี่ยง หยอกเย้า เป็นภาพน่ารัก ๆ ที่เราต้องถ่ายรูปเก็บเอาไว้ และเขียนเรื่องราวไว้เป็นที่ระลึกกันเลยทีเดียว
"แมว" บ้านเรา ชื่อ จีจี้, มีมี่, เปอร์ปี้, เก๋ากี้, บู้บี้ และลูกอีกสองตัวที่ยังไม่ได้ตั้งชื่อ ซึ่งตัวหนึ่งคงจะแยกบ้านไปเมื่อเติบโตขึ้น เพราะมีคนอยากเลี้ยงให้ เรามีเรื่องเล่าอีกมากมาย รวมทั้งเรื่องที่เราต้องใช้เงินเพื่อรักษาชีวิตของของเขาในวันที่เจ็บป่วย เราเลี้ยงแมว "ระบบปิด" และเรายังมี "แมวจร" ซึ่งเราเรียกกันว่า "แมวเลี้ยงนอกบ้าน" อีกหลายตัว และ "หมาข้างบ้าน" ที่มีเรื่องเล่าที่เราอยากเล่า...
"แมวห้าตัว เดอะซีรีส์"
คุณต้องเข้าสู่ระบบก่อนเพื่อแสดงความคิดเห็น