เวลาดูละครโบราณ มักจะเห็นพระเอกและนางเอกเอามือแตะหัวกัน นางเอกกอดหน้าอกของพระเอก ไม่รู้ว่าทุกคนเคยสงสัยรึเปล่าว่า แชมพูและครีมนวดผมในสมัยโบราณยังไม่มี คนโบราณจะทำอย่างไรถ้าผมมันเยิ้มๆ ถ้าสระผม ด้วยน้ำเปล่า ผมจะยังมันอยู่ ในกรณีนี้ ถ้าคนสมัยก่อนมีผมมันควรทำอย่างไร? วันนี้เรามาดูกันดีกว่าว่าคนโบราณใช้สระผมด้วยอะไรกันบ้าง
ถ้าผมของคนโบราณมันเยิ้มต้องทำอย่างไร?
แม้ว่าคนโบราณจะไม่มีแชมพูที่ทันสมัย แต่มีภูมิปัญญาเป็นของตัวเอง ในช่วงฤดูใบไม้ผลิและฤดูใบไม้ร่วงและช่วงรัฐที่มีสงครามแย่งชิงกัน ในคัมภีร์พิธีกรรม มีบันทึกไว้ว่า “มงกุฏดิน ซักด้วยขี้เถ้า สิ่งโสโครกจากเสื้อผ้า ตามนี้แล สมัยนั้นผู้คนใช้น้ำเถ้าสระผม หลายคนสงสัยว่านี่ล้างทำความสะอาดได้หรือเปล่า? บรรพบุรุษฉลาด ขี้เถ้าประกอบด้วยโพแทสเซียมคาร์บอเนต สามารถขจัดคราบสกปรกได้ นอกจากนี้ยังกรองน้ำขี้เถ้าใช้สำหรับสระผมด้วย แต่ไม่ได้ใส่บนหัวโดยตรง
อะคาเซีย
ในสมัยราชวงศ์ถัง บางคนเริ่มใช้อะคาเซียแล้ว นั่นคือสิ่งที่เรามักเรียกว่าซาโปนิน เป็นน้ำยาขจัดคราบตามธรรมชาติที่มีประสิทธิภาพ นอกจากนี้ ยังมีฤทธิ์ในการฆ่าเชื้อแบคทีเรียและทำให้ผมนุ่มสลวย โดยทั่วไปฝักอะคาเซียจะถูกบดแล้วต้มในน้ำ กรองสิ่งตกค้าง จากนั้นคุณสามารถใช้มันเพื่อสระผม แต่เนื่องจากความขาดแคลนอะคาเซียในขณะนั้น ดังนั้นราคาจึงแพงมาก
สบู่
ในสมัยราชวงศ์ซ่งมีสบู่ปรากฏขึ้น วิวัฒนาการมาจากสารซาโปนินและตับอ่อนที่มีกลิ่นหอม บดแล้วปล่อยให้แห้ง ผสมกับสมุนไพร เพิ่มไขมันหมูและน้ำซุปไก่
ใบชบาและน้ำข้าว
เช่นเดียวกับซาโปนินหรืออะไรทำนองนั้น คนรวยเท่านั้นที่สามารถจ่ายได้ ในบ้านของชาวบ้านสมัยโบราณ ใบชบามักใช้เฉพาะในท้องถิ่น คุณสมบัติของใบชบานั้นใกล้เคียงกับอะคาเซียอะคาเซีย แต่ได้รสชาติที่สดชื่นกว่า นอกจากนี้ยังมีน้ำข้าว ในสมัยโบราณคนจะทิ้งน้ำล้างข้าวไว้เพื่อสระผม วิธีนี้ถูกใช้โดยคนจำนวนมากแม้ในขณะนี้ เพราะน้ำข้าวสามารถช่วยให้ผมหยาบกร้านดีขึ้น และเป็นธรรมชาติ
ดังนั้นคนโบราณไม่เพียงแต่สระผมเท่านั้น และของใช้สระผมก็มีหลายอย่าง ซึ่งมีผลแตกต่างกัน ต้องรู้สึกถึงอารมณ์ แน่นอนว่าความรักในความงามมีมาตั้งแต่สมัยโบราณ
คุณต้องเข้าสู่ระบบก่อนเพื่อแสดงความคิดเห็น