ก้าวข้ามขีดจำกัดของตัวเอง

ก้าวข้ามขีดจำกัดความกลัว ความท้าทาย

ความอาย และคิดไปเอง !!!"

มีใครเคยเป็นเหมือนกันบ้างไหมคะ มีข้อจำกัดสารพัดอย่าง เพื่อกักขังหน่วงเหนี่ยวตัวเองไว้ ไม่ให้ทำนู่น นี่ นั่น

กลัวคนอื่นจะว่าอย่างนั้น กลัวคนอื่นจะคิดอย่างนี้ เดี๋ยวเขาจะนินทาว่าไม่ดี

สารพัดที่สร้างกรอบ เรียกว่า "กรงขัง" จะดีกว่า เพื่อมาขังขีดความสามารถที่ตัวเองมี เอาไว้

กลัวอะไร ? กลัวใคร ? กลัวทำไม ?

เคยลองถามตัวเองเล่น ๆ ดูบ้างไหมคะ

ทำไม ? เป็นคนแบบนี้ เคยสงสัยตัวเองไหม

ผู้เขียนเคยเป็นนะ กลัวมันทุกอย่างเลย

ล่าสุด กลัวการเขียนฉากเลิฟซีนในบทนิยาย

ซึ่งมันเป็นเรื่องปกติของชีวิตมาก เราทุกคนต่างก็เกิดมาจากการมีเพศสัมพันธ์ ด้วยกันทั้งนั้น

แล้วมันก็เป็นอีกหนึ่งวิธีแสดงความรักที่คนเรามีต่อกัน ที่จริงเพศสัมพันธ์เป็นสิ่งสวยงามนะ มันคือความรัก แต่ผู้เขียนกลับดัดจริตไม่กล้าเขียน งงตัวเอง !!!

ทีนี้เมื่อเข้ามาในวงการเขียนนิยาย บทรักจะขาดได้เหรอ นี่คือฉากที่เรตติ้งสูงสุดเลยนะ !

ทำยังไงละทีนี้

ใคร ๆ ก็แนะนำว่า ต้องอ่านเยอะ ๆ อ่านให้ตาฉ่ำตาแฉะกันไปเลย อ่านจนฉากเลิฟซีนเป็นเรื่องธรรมดาของชีวิต อยู่ที่ไหน ทำอะไรก็ต้องแต่งให้ได้ ทำกับข้าวไป แต่งนิยายไป ปลูกผักไป แต่งนิยายไป (หมกมุ่นเกินไปป่าวคะป้า)

คือทำให้มันเป็นเรื่องปกติให้ได้ค่ะ ok !

แต่เอาเข้าจริง ๆ มันก็ต้องการบรรยากาศในการบิ้วอารมณ์เหมือนกันนะ

อ่านก็เยอะแล้ว ดูก็เยอะแล้ว ลงมือเขียนสักทีสิ

ถ้าไม่เขียนสักที จะเอาผลงานที่ไหนออกมาดูละเธอ

ไม่ได้การแล้ว ฉันบอกตัวเอง ฉันต้องทำสิ่งนี้ให้ได้ มันจะไปยากอะไร คิดว่าสอนเพศศึกษาก็แล้วกัน

ฉันเลยเขียนมันออกมา ครั้งแรกที่เขียนนิยายมีเลิฟซีน โอ้แม่เจ้า ฉันแปะไว้ว่า 18+ แต่คนอ่านบอกว่า บทนี้ต้อง 20+

สรุปฉันเขียนแรงไปเหรอคะ ทุกคนช่วยอ่านแล้วคอมเมนต์ให้ด้วยนะ

ฉันแปะลิงก์ให้ทุกคนเข้าไปอ่านก็แล้วกัน

ส่วนฉันไปฝึกเขียนบท 20+ ก่อนนะ

ก้าวข้ามขีดจำกัดของตัวเอง

ทลายกำแพงที่เราขังตัวเองไว้ออกมาเถอะ มันไม่ได้มีอะไรน่ากลัวหรอก

ความคิดที่ขังเราไว้นั่นแหละ คือศัตรูตัวร้าย น่ากลัวที่สุด