ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะครับ! นักเขียนมือใหม่ เอไอหัวใจเหล็ก

ตอนเด็ก ๆ เชื่อว่าทุกคนคงจะเคยอ่านโดราเอมอน หุ่นยนต์แมวจากศตวรรษที่ 22 ที่หลานของโนบิตะส่งมาให้มาช่วยเหลือปู่ของเขาให้ประสบความสำเร็จทีเถอะ ลูกหลานจะได้ไม่ต้องลำบากยากจน

ถึงแม้ว่าเรื่องหุ่นยนต์หรือเอไอจะเป็นจินตนาการของนักเขียนการ์ตูน แต่ด้วยความเจริญของเทคโนโลยี หุ่นยนต์หรือเอไอก็ถูกสร้างขึ้นให้เลียนแบบความสามารถของมนุษย์ เพื่ออำนวยความสะดวกให้มนุษย์เรานี่แหละ ซึ่งการมีเอไอจะทำให้ธุรกิจประหยัดค่าจ้างแรงงานได้หรือช่วยเติมเต็มอาชีพที่ไม่มีคนอยากทำ เช่น หุ่นยนต์แม่บ้าน หุ่นยนต์ในโรงงานต่าง ๆ

แน่นอนว่าเอไอที่มีหน้าที่เฉพาะซ้ำ ๆ ทุกวัน ทำงานได้ไม่ผิดพลาดเพราะทำตามชุดคำสั่งหรือโปรแกรม บางทีทำได้ดีกว่ามนุษย์ด้วย ไปร้านกาแฟสั่งกาแฟอย่างหนึ่ง บาริสต้าคนถ้ามัวใจลอยก็อาจจะชงไม่อร่อย ใส่ส่วนผสมผิด มีความผิดพลาดแบบ Human Error แต่บาริสต้าเอไอทำตามสูตรได้ถูกต้อง 100% แต่ถ้าลูกค้าอยากได้กาแฟแบบพิเศษล่ะ บาริสต้ามนุษย์ทำได้ดีกว่าแน่นอน ลองนึกภาพลูกค้าที่ต้องการกาแฟแบบนอกสูตรดูบ้าง เช่น ต้องการน้ำตาลหรือครีมน้อยหรือมากกว่าปกติ คนบางคนซีเรียสกับสุขภาพขนาดที่ว่าไม่กินน้ำตาลเลย จะต้องได้รับความหวานจากน้ำผึ้งเท่านั้น ไม่กินน้ำตาลอ้อยแบบที่เรากิน ๆ กัน เจอแบบนี้บาริสต้าเอไอไม่เข้าใจ=ไปไม่เป็น

อย่างไรก็ดี ถึงเอไอจะมีข้อจำกัดอย่างนี้ก็เถอะ มนุษย์เราก็ให้โอกาสมันเพราะเชื่อว่ายิ่งฝึกยิ่งเก่ง มีการทดลองเอาเอไอมาใช้ในงานที่ต้องใช้ความชำนาญมากขึ้น เช่น การเขียนบทความ สำหรับเราการเขียนเป็นทักษะวิชาชีพขั้นสูง เพราะไม่ใช่แค่รู้ภาษาไวยากรณ์ แล้วจะเขียนได้ ต้องรู้ภาษาพูด สำนวน และร้อยเรียงถ้อยคำได้งามมีศิลปะ

เมื่อใช้เอไอในการเขียน ไวยากรณ์จะเป๊ะมากจนไม่เป็นธรรมชาติ เพราะสิ่งที่อยู่ search engine ที่เอไอเรียนรู้ส่วนมากเป็นบทความวิชาการ หรือไม่ก็ตรงข้ามสุด ๆ คือ พวกบอร์ดกระทู้ หรือโซเชียลมีเดียที่คนคุยกัน ทำให้บทความที่เขียนโดยเอไอไม่ขรึมเป็นนักวิชาการ ก็ใช้ภาษาที่ไม่สมควรอยู่ในบทความ เช่น หุหุ คริคริ เพราะเอไอคิดวิเคราะห์ไม่ได้ว่าอะไรใช่สำหรับบทความ บทความเป็นงานที่ใช้ภาษากึ่งทางการ อยู่ตรงกลางระหว่างงานวิชาการกับการพูดคุยกับเพื่อน เวลาเราเจอบทความเอไอเขียน คือ DM ไปเตือนก็ไม่ได้ ได้แต่ถอนหายใจ

อย่าว่าแต่บทความเลย นิยายเป็นงานที่ยากกว่าบทความมาก ๆ นักเขียนมนุษย์ยังต้องใช้เวลาฝึกฝนแรมปี หรือครึ่งค่อนชีวิตในการเพาะบ่มประสบการณ์ เอไอไม่มีประสบการณ์ ไม่มีความรู้สึก จะเขียนได้อย่างไรถ้าไม่ลอกงานเก่า และภาษาที่ใช้เขียนนิยายก็ไม่แน่นอนขึ้นอยู่กับตัวละครว่ามาจากครอบครัวแบบไหน ความสนิทชิดเชื้อ ความอาวุโส รวมถึงยุคสมัยในเรื่องด้วย เอไอที่อาจหาญเขียนนิยายคงสร้างงานออริจินัลได้จากการยำใหญ่หลาย ๆ เรื่องเข้าด้วยกันนั่นแหละ

ครั้นจะบอกว่าให้เอไอเขียน บ.ก. ปรับแก้ อย่างนั้นก็ต้องเรียกว่าเป็นงานฝีมือมนุษย์ใช่หรือไม่ เพราะมนุษย์เข้ามาแทรกแซงผลงานเอไอ เอไอที่เนียนคือต้องเขียนไม่ให้คนอ่านจับได้ แต่ยังไม่มี...อย่างน้อยในประเทศไทยก็ยังไม่มี

เราไม่ได้รังเกียจนักเขียนเอไอ ถ้านักเขียนเอไอเขียนดี เราก็พร้อมอ้าแขนรับ รันวงการนักเขียนไปด้วยกัน แต่ถ้าการมีนักเขียนเอไอทำให้วงการที่เรารักมันเสื่อมโทรมลง บรรทัดฐานต่ำลง สู้ไม่มีดีกว่า

คำบรรยายภาพ: ถ้าเป็นการแข่งขันที่มีแบบแผนอย่างหมากรุก ไพ่ หรือโกะ เอไอชนะมนุษย์ได้ไม่แปลกเลยค่ะ เพราะเอไอเก็บข้อมูลวิธีเอาชนะคู่ต่อสู้ การเดินหมากของคู่ต่อสู้และรู้วิธีเล่นให้ชนะ ดังที่มีข่าวว่าเอไอชนะกีฬาหมากล้อมที่แข่งกับผู้เล่นที่เป็นคนได้แล้ว ถือเป็นความสำเร็จของวงการเอไอ และเป็นความหวังของมนุษยชาติที่จะสร้างเอไอให้ฉลาดทัดเทียมหรือฉลาดกว่ามนุษย์

เขียนไปเขียนมากลายเป็นดิสโทเปียเฉย ใครอยากเป็นนักเขียน ลองเริ่มที่ www.article.in.th ที่นี่ปลอดเอไอ เพราะมีระบบคัดกรองจากการตอบคำถามด้วยรูปภาพ เช่นให้เลือกรูปที่มีรถแทร็กเตอร์ คำถามนี้จะง่ายสำหรับคนจริง ๆ ไม่ต้องบอกว่ามีกี่รูปก็เลือกถูก แต่สำหรับเอไอคืองงเป็นไก่ตาแตกตั้งแต่ประตูทางเข้า

ในมุมมองของเรา ทุกคนต้องส่งเสริมนักเขียนที่เป็นมนุษย์มากกว่านะคะ คนที่อยู่เบื้องหลังนักเขียนเอไอเขามีจุดประสงค์อะไรถ้าไม่ใช่กอบโกยยอดวิว ขณะที่นักเขียนมนุษย์จะต้องตั้งจิตระลึกถึงคนอ่านเสมอไม่ว่าจะเป็นบทความฮิตหรือไม่ เรานักเขียนล้วนมีใจรักในงานและต้องการส่งต่อความปรารถนาดี สร้างสรรค์บทความที่มีประโยชน์ไปยังผู้อ่านอยู่แล้วค่ะ

ชอบบทความนี้หรือไม่? รับทราบข้อมูลโดย เข้าร่วมรับจดหมายข่าว!

ความเห็น

คุณต้องเข้าสู่ระบบก่อนเพื่อแสดงความคิดเห็น

เกี่ยวกับผู้เขียน
บทความล่าสุด
เม.ย. 28, 2023, 2:40 หลังเที่ยง Sugarmommy
เม.ย. 28, 2023, 2:37 หลังเที่ยง เบญจพิธพร
เม.ย. 27, 2023, 12:49 หลังเที่ยง ศลิล ตันวิสุทธิ์